Καλό μήνα!

Καλό μήνα σε όλους!

Πρώτη σήμερα. Πρώτη μέρα ενός μήνα που αγαπώ ιδιαίτερα. Που μου βγάζει όπως και σε πολλούς, έντονη διάθεση για αλλαγές. Αλλαγές αναδιοργάνωσης και ανανέωσης. Μου έρχεται πιο εύκολη η επιθυμία να θέλω να θέσω νέους στόχους. Ίσως γιατί είναι ο μήνας της μετάβασης και της έναρξης των σχολείων. Κάπου εκεί έχει και τις ρίζες του φαντάζομαι.

estee-janssens-zni0zgb3bkQ-unsplash

Photo by Estée Janssens on Unsplash

Είναι και αυτές οι όμορφες αλλαγές που τον χαρακτηρίζουν. Σιγά σιγά σταματάνε οι έντονες ζέστες και δίνουν την θέση τους σε αυτό το απαλο αερακι που σου ζηταει μια ζακετουλα να σε συντροφευει το βραδακι, χωρις να εχει τα κρυα του χειμωνα με οτι αυτα συνεπαγονται.  Αυτο το αερακι ειναι σαν να ερχεται να σου δροσισει τις σκεψεις, να σου δωσει ενα αερα ανανεωσης, μια νοτα αισιοδοξιας, σου επιτρεπει να παρεις μια βαθια ανασα χωρις το αποπνικτικο της ζεστης και να νιωσεις οτι ολα μπορεις να τα πετυχεις, να τα οργανωσεις, να κανεις την αλλαγη στην ζωη σου σε οποιο τομεα την χρειαζεσαι. Σαν να γενναει την ελπιδα μεσα σου.

Φέτος όμως τα πράγματα ήταν τόσο διαφορετικά. Όλη αυτή η κατάσταση με τα κρούσματα, με τα μέτρα και τους περιορισμούς λειτούργησαν πολύ διαφορετικά στην ψυχολογία μας. Ήρθαν και κούμπωσαν και τα γεγονότα με τις βροχές στην Εύβοια και η διάθεσή μας έκανε τρελά σκαμπανεβάσματα. Αλλάζουν τα πράγματα και δυστυχώς όχι προς το καλύτερο. Ο Σεπτέμβρης φέτος φέρνει αλλαγές. Οι μάσκες στα σχολεία, οι προβλέψεις για τον κορονοϊό, η οικονομία, όλα έρχονται να πάρουν την ανεμελιά και να την αντικαταστήσουν με…φόβο, άγχος, αβεβαιότητα.

Ας μην αφήσουμε όμως αυτά τα τόσο βαριά συναισθήματα να μας πλακώσουν. Ας απολαύσουμε τον καλό καιρό όσο ακόμα θα είναι εδώ. Μια βόλτα στην παραλία, ένας καφές με ένα καλο φίλο, μια λίστα με τα αγαπημένα μας τραγούδια, παιχνίδι με τα παιδιά, ένα καλό βιβλίο, μια λίστα με «οδηγίες» προς τον εαυτό μας ακόμα ακόμα για να ανατρέψουμε την συναισθηματική μας πτώση.

Ας προσπαθήσουμε να μείνουμε στα θετικά. Ας κάνουμε τον εαυτό μας καλύτερο μέσα σε όλο αυτό.

Να προσέχετε τον εαυτό σας, να περνάτε όμορφα και καλή επιτυχία μικρά μου Παρθενάκια και μη, σε οτι αποφασισετε να αλλαξετε!!

«Βήματα» ευτυχίας

Συνεχίζοντας την προηγούμενης ανάρτηση («Έχεις βρει αυτό που σου λείπει;«) είναι η ώρα να προχωρήσω και σε μερικά «βήματα» που θα φέρουν την πολυπόθητη εσωτερική ευτυχία.

33575198_2070640873191706_7157952006856900608_n

  • ΞΥΠΝΑ ΝΩΡΙΣ

Μην φωνάζετε!!! Είναι δύσκολο αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν ξυπνάς νωρίς το πρωί έχεις όλη την ημέρα μπροστά σου. Οι άνθρωποι που ξυπνάνε νωρίς είναι πιο αισιόδοξοι και πιο παραγωγικοί από εκείνους που δεν αποχωρίζονται εύκολα το πάπλωμά τους.

  • ΤΕΝΤΩΣΟΥ

Συνήθως το πρωινό ξύπνημα έρχεται μετά από μερικές αναβολές στο ξυπνητήρι και ακολουθεί ένα πέταγμα συνειδητοποιώντας ότι έχει περάσει η ώρα. Τεντωθείτε για 2 λεπτά…Όπως όταν πηγαίναμε σχολείο, που τεντωνόμασταν με το πρώτο ξύπνημα, μη θέλοντας να σηκωθούμε ακόμα. Ενεργοποιείστε τους μυς… σκεφτείτε ότι μια καινούργια μέρα ξεκινά, χαμογελάστε και σηκωθείτε!

  • ΑΝΟΙΞΕ ΠΑΡΑΘΥΡΑ + ΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Μην γελάτε… Δυο κινήσεις πολύ σημαντικές για να «ξυπνήσει» ο εγκέφαλος. Να καταλάβει ότι η μέρα ξεκινά και ότι όχι …δεν μπορεί να ξαναγυρίσει στο κρεβάτι αφού πάει τα παιδιά στο σχολείο για μισή ωρίτσα ακόμα χα χα

  • ΕΝΥΔΑΤΩΣΟΥ

Ένα ποτήρι νερό το πρωί βοηθάει τον οργανισμό να ξυπνήσει μεταφορικά και κυριολεκτικά και τα οφέλη του πολλά.

  • ΓΡΑΨΕ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΟΥ

Σημείωσε, μην κρατάς μόνο στην μνήμη σου, όλες τις εβδομαδιαίες υποχρεώσεις σου. Έτσι δεν φορτώνεις το μυαλό σου και δεν έχεις το άγχος μην ξεχάσεις κάτι. Φτιάξε μια ωραία ατζέντα ώστε να την έχεις μαζί σου και άσε την να γίνει η προσωπική σου γραμματέας!

Extra tip: μην ξεχάσεις να σημειώσεις και κάτι λίγο πιο ευχάριστο…όπως ένα καφέ με φίλους, μια βόλτα στο σινεμά…μην ξαφνιάζεσαι…όλα χρειάζονται και αν δεν έχεις συνηθίσει να βρίσκεις χρόνο για σένα…δες το άλλη μια εργασία που πρέπει να γίνει χι χι χι

  • ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣ

Μμμμ…με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε και στην συνέχεια μιας και είναι μεγάλο κεφάλαιο τελικά το τι κάνουμε και τι μας δίνει πίσω αυτό που κάνουμε. Τον εαυτό μας πρέπει να τον αγαπάμε και δεν είναι κακό να του το δείχνουμε (δάσκαλε που δίδασκες….)

  • ΚΑΝΕ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Φρέσκαρε τον χώρο σου, ξεκαθάρισε τα πράγματά σου, άδειασε τα περιττά από την ζωή σου και κάνε χώρο για καινούργια. Ξέρω.. αν είσαι άνθρωπος που δένεσαι με τα πράγματά σου συναισθηματικά είναι πιο δύσκολο. Η αλήθεια είναι όμως ότι όταν νιώσεις έτοιμος για αλλαγές, όταν θέλεις να ξεφορτωθείς το βάρος από πάνω σου, η ενέργειά σου θα περάσει και από αυτό το κομμάτι. Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα που περιμένουν να τους ανοίξεις την πόρτα που από μόνος σου θα θελήσεις να κάνεις ένα καλό ξεκαθάρισμα. Θα επανέλθουμε όμως και σε αυτό στο μέλλον γιατί έχουμε πολλά να πούμε

  • ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. 

Φρόντισε να έρχεσαι σε επαφή με αγαπημένα σου πρόσωπα. Μίλα, γέλασε, βγες μια βόλτα, κάνε ένα τηλεφώνημα…

Αυτές είναι μόνο μερικές ιδέες. Σε άλλους μπορεί να λειτουργούν και σε άλλους όχι. Η μόνη προτροπή του «Μπορώ και αλλιώς» είναι να ψάξετε μέσα σας, στις δικές σας ανάγκες και να βρείτε εκείνα τα βήματα, εκείνες τις κινήσεις, τις συνήθειες που θα σας βοηθήσουν να λάμψετε και η λάμψη σας να είναι τόσο δυνατή που θα φωτίσει και τις σκοτεινές μέρες και των γύρω σας

51723292_2265986396990485_4414692356939317248_n

Έχεις βρει αυτό που σου λείπει;

Πόσες φορές δεν έχετε κοιμηθεί με την σκέψη ότι «αύριο θα τα κάνω όλα καλύτερα;» Άλλος θα ξεκινήσει δίαιτα, άλλος θα οργανωθεί περισσότερο, ο τρίτος δεν θα φωνάζει τόσο κ.ο.κ Και; Γίνεται; Μπα….Αρκεί ένα μικρό μόνο πραγματάκι για να φέρει τούμπα τις βραδινές προσδοκίες και να επιφέρει μερική αμνησία στις χθεσινές προσδοκίες. Και μετά; Μετά έρχεται το αυτό-μαστίγωμα. «Που δεν είμαι αρκετά καλή», «που δεν υπολογίζετε τον κόπο μου», «που δεν είμαι εγώ δούλα σας» και όλα αυτά που κατά καιρούς έχουν διακωμωδηθεί με μεγάλη επιτυχία από τα social.

Έχουν αλήθεια τόσο δύναμη όλοι οι άλλοι που μπορούν να ανατρέψουν τα πάντα σε σχέση με εσάς με τις δικές σας επιθυμίες; Γιατί το επιτρέπουμε να συμβεί; Γιατί δεν είμαστε 100% μέσα τις επιθυμίες μας και ανατρέπονται τόσο εύκολα; Φταίει που νομίζουμε ότι έχουμε όλο τον χρόνο του κόσμου με το μέρος μας; Που πάντα η επόμενη μέρα θα φέρει την χρυσή τομή; Μαγικά; Απλά ξυπνώντας;

Το να είμαστε ευτυχισμένοι ξεκινάει από εμάς. Αφήνω όλες εκείνες τις σοβαρότατες περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με την υγεία και το πως το διαχειρίζεται ο καθένας. Μιλάμε για τις καθημερινές μας ψυχολογικές διακυμάνσεις που πολύ συχνά μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό, όπως και τους γύρω μας, που δεν μας αφήνουν να ολοκληρώσουμε τις επιθυμίες μας και που αντί να μας πάνε πιο μπροστά από εκεί που ήμασταν χτες.

Το να είμαστε ευτυχισμένοι λοιπόν ξεκινάει από εμάς. Αν δεν έχουμε νιώσει ότι κυνηγάμε την ουρά μας και κάτι δεν μας ευχαριστεί δεν πρόκειται και ίσως ούτε χρειάζεται να μπούμε σε καμία διαδικασία. Αφού νιώσουμε την ανάγκη να αλλάξουμε κάτι πρέπει όσο γίνεται να το προσδιορίσουμε. Κιλά; Δουλειά; Σχέσεις; Φίλοι; Ο ίδιος μας ο εαυτός; Θα χρειαστεί λίγο να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή που μια χαρά ξέρει τι λέει αλλά εμείς δεν την αφήνουμε να ακουστεί. Πολλές φορές όλα ξεκινάνε και τελειώνουν σε εμάς! Εμείς πολλές φορές προσελκύουμε συμπεριφορές και αντιδράσεις.

27973260_2019219738333820_3321886027415793501_n

Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα:

Σενάριο πρώτο: Ξυπνάτε με καλή διάθεση, φοράτε κάτι που σας ταιριάζει, φτιάχνετε τα μαλλιά, βάφεστε και λίγο και πάτε στην δουλειά σας με μουσικούλα και την καλή διάθεση να συνεχίζεται… η οπτική σας είναι θετική, χαμογελάτε περισσότερο, είστε ευχάριστες και δεν αποκλείεται να αντιληφθείτε κάποια χαμογελαστή ματιά, ίσως ακούσετε και κάποιο κομπλιμέντο.

Σενάριο δεύτερο: Ξυπνάτε με νεύρα, αργοπορημένες, πιάνετε τα μαλλιά όπως να είναι, τρέχετε να προλάβετε, θυμώνετε με τον κόσμο που «είναι στον κόσμο του» και γενικά είστε στην τσίτα. Άσε που αν κάποιος πάει να σας πει και τίποτα λίγο κολακευτικό θα τον βρίσετε και από πάνω.

Το να νιώθεις ευτυχισμένη με την καθημερινότητά σου, δεν είναι κάτι που συμβαίνει ξαφνικά ως δια μαγείας. Θέλει να την περιμένεις με ανοιχτές αγκάλες, να την αναζητάς, να μην την βαραίνεις με δικαιολογίες (ακούστε τον εαυτό σας, τους άλλους, αν θελήσετε είναι εύκολο να τις αναγνωρίσετε). Θέλει να βγείτε από αυτό, να δείτε τα πράγματα από μια μικρή απόσταση. Να δείτε τι πραγματικά έχει αξία.

Η αλήθεια είναι ότι ένας βασικός παράγοντας που δεν νιώθουμε ευτυχισμένοι είναι το άγχος. Δεν είναι εύκολο να το αποβάλλουμε μιας και έχει πολλές δικλείδες ασφαλείας. Έχουμε μάθει να ζούμε μέσα σε αυτό που έχουμε ξεχάσει πόσο ανέμελη είναι η ζωή μας με την απουσία του. Είναι καθημερινό και κρύβεται μέσα σε τόσα πράγματα που νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Ίσως και να μην μπορούμε… σε κάποια… Σε κάποια όμως μπορούμε…Μπορούμε να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε κάποιες συνήθειές μας ώστε να δουλέψουν προς όφελος της ψυχολογικής μας ηρεμίας. Και να σας πω και ένα μυστικό;

Όταν βελτιωθούν θα συμπαρασύρουν και άλλες συνήθειές μας.

Social media και χρόνος

Όπως σας είπα στο προηγούμενο άρθρο, έκανα κάποιες διαπιστώσεις τον καιρό που έμεινα χωρίς υπολογιστή. Δεν είναι τυχαίο που ηρέμησα εσωτερικά και εξωτερικά μπήκα σε μια σειρά που πολύ μου άρεσε. Ότι εργασίες ήθελα να κάνω που αφορούσαν τον υπολογιστή τις συγκέντρωσα σε ένα κουτί για να τις διεκπεραιώσω αργότερα.

Όταν επέστρεψε στο σπίτι, χαιρόμουν που έχοντας φτιάξει τον χρόνο μου έτσι όπως ήθελα, θα μπορούσα να κάνω όλες τις ηλεκτρονικές μου εργασίες με ηρεμία και συγκέντρωση.. ΑΜ ΔΕ!!! Δέκα λεπτά την μία μέρα, μισή ώρα την άλλη και μια ώρα την τρίτη φορά (!!!) χανόντουσαν χωρίς να το καταλάβω! Σοκ! Μια ώρα χωρίς να καταλάβω πότε πέρασε; Και φυσικά ούτε το 1/3 από ότι είχα σκοπό να κάνω.

Και πόσες ακόμα θα έχουν φύγει έτσι… μόνο που τώρα ήταν πιο ξεκάθαρο γιατί είχα αυτό το «διάλειμμα». Και να πω ότι ήταν πάνω σε κάτι δημιουργικό τότε ναι και μια και δυο αφού θα υπήρχε κάτι συγκεκριμένο. Αλλά χαζεύοντας ή παίζοντας; Άλλο αν θες να περάσεις την ώρα σου τότε ναι, είναι ο καλύτερος τρόπος.

Σκεφτείτε … γινόμαστε παρατηρητές των ζωών των άλλων αφήνοντας την δική μας στο ρελαντί… Τον χρόνο που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σε τόσα πράγματα (εντός και εκτός του διαδικτύου) στην ουσία τον σπαταλάμε ανούσια. Αφήστε που σίγουρα όλο αυτό αφήνει το αποτύπωμά του στο μυαλό μας. Είναι δυνατόν να μην μας επηρεάζει συνειδητά ή υποσυνείδητα; Να μην γίνεται μια υποσυνείδητη σύγκριση; Ανόητη και άσκοπη ναι μιας και ο καθένας είναι διαφορετικός και τόσο ξεχωριστός αλλά δεν γίνεται;

gothic-2910057_1920.jpg

Και καλά αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο ώστε να αποκτάς κίνητρα ή να παίρνεις δύναμη ότι δεν είσαι ο μόνος που αντιμετωπίζει μια κατάσταση ή να βρίσκεις ιδέες που θα κάνουν την ζωή σου πιο εύκολη αλλά αν είσαι σε μια ευαίσθητη φάση της ζωής σου και νιώθεις να σε καταπίνει όλο αυτό; Να χάνεσαι; Να μην μπορούν να ολοκληρωθούν οι στόχοι που έχεις βάλει γιατί «δεν έχει νόημα» ή «δεν είσαι αρκετά καλός;»

Φυσικά και η λύση δεν είναι να τα διαγράψουμε όλα. «Παν μέτρον άριστον» όπως έχουμε ξαναπεί. Διαγράψτε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να σας προσφέρουν, κρατήστε ανθρώπους, σελίδες που σας δίνουν ώθηση σε ότι έχετε επιλέξει να βελτιώσετε. Διαβάστε success stories, κρατήστε επαφή με ανθρώπους ακομπλεξάριστους που σας κάνουν να χαμογελάτε. Μην αφήνετε τον χρόνο απλά να γλιστράει…Κάντε κάθε λεπτό να αξίζει. Ασχοληθείτε με κάτι που να σας χαλαρώνει, διασκεδάζει, κινητοποιεί ανάλογα με την φάση στην οποία είστε!

 

 

Μια νέα αρχή απο το πουθενά; Γιατί όχι;

Καλησπέρα σε όλη την παρέα του Μπορώ και αλλιώς,

έχω εδώ και 10 λεπτά και νιώθω την επιθυμία να γράψω αυτό το άρθρο, αλλά παράλληλα πρέπει να κάνω και τις δουλειές του σπιτιού… και κάπως έτσι πάνε πίσω και πιο πίσω όλα τα άρθρα τα καημένα, και η μια μέρα διαδέχεται την άλλη και τσουπ… Πάλι πέρασε ένας χρόνος! τς τς τς

Μετά σκέφτηκα … όχι θα το γράψω το άρθρο… έστω να πω μια καλημέρα… και απο την μια στιγμή στην άλλη το μυαλό μου γέμισε ιδέες και πράγματα που θέλω να γράψω και δεν ήξερα με τι να ξεκινήσω… όλα ήθελαν να γραφτούν πρώτα…

Οπότε, έτσι για να κάνω την αρχή, είπα να σας πω μια καλημέρα…

Καλημέρα μικρό και πιστό μου παρεάκι που σας ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας και εξακολουθείτε να είστε εδώ τριγύρω…

Νιώθω όμορφα σήμερα, με όρεξη, ο καιρός είναι ηλιόλουστος, με το φως να τρυπώνει σε όλες εκείνες τις σκέψεις που έχουν σκοπό να φέρουν παραίτηση και μελαγχολία και τις αντικαθιστά με άλλες, γεμάτες όρεξη, διάθεση για αλλαγές, δημιουργία, χαμόγελα!

Εύχομαι και εσείς να είστε στην ίδια διάθεση…

Ας μην αφήνουμε μικρά καθημερινά πράγματα να μας ρίχνουν. Ένας τσακωμός, οι δουλειές του σπιτιού, οι υποχρεώσεις… ναι είναι σημαντικά αλλά σήμερα ΟΧΙ! Σήμερα θα είναι η αρχή μιας καινούργιας ψυχολογίας, μιας καινούργιας οπτικής ότι σας εκφράζει καλύτερα!

Έτσι χωρίς φαμφάρες και τυμπανοκρουσίες… ΤΩΡΑ… Τώρα είναι η στιγμή που θα πάρουμε μια βαθιά ανάσα, θα χαμογελάσουμε και θα κάνουμε τα πάντα …αλλιώς!

Θα κλείσουμε το μάτι στον εαυτό μας και θα φέρουμε με τσαχπινιά την καλύτερη διάθεσή μας στην επιφάνεια….Δεν είναι δύσκολο…. Ας θυμηθούμε την πιο δυναμική στιγμή μας στο παρελθον, εκείνη που νομίζαμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, να αλλάξουμε τον κόσμο; Θυμάστε; Σίγουρα κάποια τέτοια στιγμή υπήρξε που η αυτοπεποίθησή μας χτύπαγε κόκκινο!!!

Κοιτάξτε στον καθρέφτη… καλά …. στα μάτια….Είναι ακόμα εκεί! Κρύβεται τσαχπίνικα ενα πονηρό χαμογελαστό βλέμμα να μας θυμίσει ότι απο τότε μέχρι τώρα έχουν μεσολαβήσει μόνο κάποια χρόνια εμπειρίας και τίποτα άλλο! Η ζωντάνια της ψυχής μας είναι εκεί και περιμένει, δεν έφυγε ποτέ!! Ενα μικρό ουπς περιμένει για να ξεπεταχτεί και να πετάξει απο πάνω της οτιδήποτε την βαραίνει!!!

Σςςς….ακούστε….ουπς!!!

 

Καλή χρονιά!!!

Καλό μου παρεάκι καλησπέρα! Εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά να έχουμε με υγεία, υγεία, υγεία πάνω από όλα. Εύχομαι το 2016 να μας ανακουφίσει λίγο γιατί το 2015 ήταν μια δύσκολη χρονιά.

Εύχομαι το 2016 να είναι η χρονιά που θα απαλλαγούμε από το άγχος  για όλα όσα δεν μπορούμε να αλλάξουμε και να βρούμε την δύναμη και την διάθεση να αλλάξουμε όσα μπορούμε. Να είναι μια χρονιά για τον καθένα μας όσο πιο «Μπορώ και αλλιώς» γίνεται και να κάνουμε την καθημερινότητά μας όσο πιο ουσιαστική γίνεται.

Ας κάνουμε πράγματα που μέχρι τώρα αναβάλαμε. Να χαμογελάμε περισσότερο. Να κάνουμε πράγματα που μας χαλαρώνουν, να δούμε ανθρώπους που άλλες φορές δεν προλαβαίνουμε, να βγούμε έξω, να περάσουμε βραδιές με φίλους, να παίξουμε, να γελάσουμε, να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα. Όλα αυτά που λίγο πολύ ακούμε και λέμε τόσες και τόσες φορές και ενθουσιαζόμαστε σαν στόχους της καινούργιας χρονιάς. Όλα αυτά που ίσως λίγο ζηλεύουμε και θα θέλαμε να κάνουμε αλλά τα έχουμε ήδη ξεχάσει από τις πρώτες κι ολας μέρες του καινούργιου έτους.

happy new year

Ας διατηρήσουμε τα θετικά μας στοιχεία και ας προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα αρνητικά μας. Μόνο έτσι προχωράμε μπροστά. Μόνο έτσι υπάρξει εξέλιξη. Και αν είναι πολλά; Ας μην αγχωνόμαστε! Ένα ένα την φορά. Ακόμα και το ένα έχει τεράστια σημασία, μην το βλέπουμε για λίγο. Πρώτα από όλα για εμάς τους ίδιους και μετά για τους γύρω μας. Σκεφτείτε ένα ελάττωμα ενός δικού σας ανθρώπου. Μια συνήθεια που σας εκνευρίζει. Και μετά σκεφτείτε ότι ξαφνικά … εξαφανίζεται! Τέλειο? Πόσο αλλάζει η διάθεσή σας, τα νεύρα σας, πόσα πράγματα. Μετά σκεφτείτε κάτι δικό σας που εκνευρίζει τους άλλους. Οτιδήποτε χρειάζεται βελτίωση.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η διάθεσή μου για αυτή την χρονιά. Ένα απο τα πράγματα που θέλω να μειώσω (ας πω μειώσω για αρχή να κρατήσω μικρό καλάθι χιχιχι) είναι η αναβλητικότητά μου. Το κακό είναι ότι πολλές φορές μου βγαίνει για αρκετά πράγματα. Αν ήταν μόνο για μια κατηγορία καλά θα ήταν. Απο μια επίσκεψη σε μια υπηρεσία, απο κάτι που θέλω να ξεκαθαρίσω στο σπίτι, απο μια αγγαρεία που θα την κάνω αργότερα. Που με επηρεάζει; Πουθενά χιχιι. Μια χαρά νιώθω. Αλλά στην πορεία καταλαβαίνω ότι ενδόμυχα με επηρεάζει με την έννοια «ότι έχω εκκρεμότητες, πράγματα που πρέπει να γίνουν» και πιστεύω ότι μου δημιουργεί ένα αίσθημα μη ελέγχου να το πω, ότι χάνω την μπάλα να το πω. Και ευτυχώς ή δυστυχώς αυτό μου βγαίνει  όταν με πιάνουν οι μαύρες μου. Στις άλλες στιγμές είμαι μια χαρά νιρβάνα. Όταν κάνω τα πράγματα που θέλω την στιγμή που πρέπει απο την άλλη μεριά, τότε νιώθω ότι έχω τον έλεγχο να το πω, ότι είμαι πιο δραστήρια να το πω, νιώθω πιο ενεργητική. Βουρ λοιπόν για μια πιο ενεργητική χρονιά η οποία μέχρι στιγμής έχει ήδη δώσει τέτοια δείγματα. Το θέμα είναι να έχει διάρκεια και συνέχεια για να έχει και αποτέλεσμα.

Καλή χρονιά σε όλους!!!

 

«Ωχ Ηλέκτρα!»

17 Ιουνίου 2014 και η παράσταση» ωχ… Ηλέκτρα» του Αλέξη Καλλίτση σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη και Άννας Παναγιωτοπούλου όχι μόνο έφτασε στην Χαλκίδα αλλά κατάφερα να πάω κι ολας 🙂
Μια παρωδία γραμμένη έμμετρο δεκαπεντασύλλαβο που της ταίριαζε εκπληκτικά! Νομίζω ότι εκεί ήταν το μυστικό μετά την μοναδική ερμηνία των ηθοποιών. Μια πολύ πετυχημένη κίνηση που έκανε τον θεατή να γελάσει ακόμα περισσότερο με τα κείμενα και τους διαλόγους.
Η Ηλέκτρα μιας και έχει φτάσει σε αδιέξοδο αποφασίζει να επισκεφθεί ψυχολόγο για να λύσει τα προβλήματά της και το αποτέλεσμα είναι άκρως χιουμοριστικό! Ενα μικρό παράδειγμα θα σας δώσω (απο το:www.monopoli.gr) :
«Είναι η πρώτη μου φορά που πάω σε ψυχολόγο.
Εδώ και κάμποσο καιρό δεν έβρισκα το λόγο.
Όμως γιατρέ μου τα ‘παιξα και έπαθα μπορνιόκο.
Έφτασα σ’ αδιέξοδο. Έπαθα κοκομπλόκο.
Με πιάνει τρόμος του κενού και έχω και ιλίγγους
Κι άμα ρημαδοκοιμηθώ στον ύπνο βλέπω σβίγγους».
Απο φωτογραφικό υλικό δεν θα σας ανεβάσω ιδιαίτερα πράγματα γιατί οι οδηγίες ήταν να μην τραβηχτούν φωτογραφίες. Τράβηξα μόνο τρεις ίσα ίσα για να σας δείξω ένα μικρό δείγμα των κουστουμιών και να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματα για το ότι και τα υπόλοιπα ήταν εκπληκτικά.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω γιατί βγαίνει αυτή η οδηγία με τις φωτογραφίες. Καταλαβαίνω ότι όταν γίνονται πρόβες ή μια πρεμιέρα δεν θα ήταν σωστό να κυκλοφορήσει φωτογραφικό υλικό για να μην γίνουν αντιγραφές ή κάτι παρόμοιο. Απο την στιγμή που ξεκινάει ένα έργο και υπάρχουν – φαντάζομαι – δημοσιογράφοι να καλύψουν το γεγονός ή βγαίνουν κάποιες αφίσες για το ανάλογο πρόμο, και πόσο μάλλον όταν ένα θέατρο βγαίνει σε περιοδεία δεν ξέρω γιατί να μην ενισχυθεί η δημοσιότητα, και η διαφήμιση ώστε να προσελκύσει περισσότερο κόσμο. Δεν μιλάω βέβαια να αποφανατίσεις καρέ καρέ όλο το έργο ή να το βιντεοσκοπήσεις απο την αρχή μέχρι το τέλος! Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έτυχε να λύσω την απορία μου αυτή και αν κάποιος γνωρίζει θα ήθελα να μου πείτε.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης, Άννα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Παναγιώτα Κόκορου
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Χορογραφίες: Ελπίδα Νίνου, Θανάσης Γιαννακόπουλος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Διανομή:
Πέτρος Φιλιππίδης (Ηλέκτρα), Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (Κλυταιμνήστρα), Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (Αγαμέμνονας), Δημήτρης Μαυρόπουλος (Παιδαγωγός), Κρατερός Κατσούλης (Ψυχολόγος), Πάνος Σταθακόπουλος (Χορός), Αλμπέρτο Φάις (Ορέστης), Μάνος Ιωάννου (Αίγισθος), Χρήστος Σπανός (Πυλάδης), Σταύρος Καραγιάννης (Χορός), Κυριάκος Μαρκάτος (Χορός).

«Οι γυναικοπαρέες σώζουν ζωές» Όρεξη να έχετε να διαβάζετε :)

Μεγάλο θέμα πάω να πιάσω σήμερα και είναι και περασμένη η ώρα….Γυναικείες φιλίες…Ένα θέμα τόσο απλό αλλά και τόσο παρεξηγημένο πολλές φορές. Α! Και για να το ξεκαθαρίσω. Είμαι υπέρμαχος της γυναικείας φιλίας αλλά ΜΙΣΩ την μαλακο-τύπου φεμινίστικη-τσαμπουκαλίδικη συμπεριφορά τύπου σε ελεύθερη μετάφραση»εγώ θα βγω γιατί έτσι γουστάρω να τα σπάσω και να ανέβω σε οτι τραπέζι υπάρχει και εσύ κάτσε και ξεσκάτωνε τα παιδιά στο σπίτι»! Αντίστοιχα φυσικά ΜΙΣΩ και τις μαλακισμένες κατεστημενο-ψευτο-αντρουλε ατάκες!

 

Πω πω…. την βλέπω την δουλειά… Το μυαλό μου έχει ήδη γεμίσει από πράγματα που θέλω να γράψω….Θα έχει τέλος αυτή η ανάρτηση; Αναρωτιέμαι….

Η φιλία για μένα έπαιζε, παίζει και θα παίζει σπουδαίο ρόλο! Θεωρώ ότι είναι ευλογία να έχεις αληθινά πρόσωπα στην ζωή σου. Στις φιλίες μου δίνω μεγάλη σημασία. Την θεωρώ τρομερά αγχολυτική και φυσικά η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια αποτελούν τις βάσεις της.

 

Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου αλλά όλες βιάζονται να βγουν απο το μυαλό μου! Τι να πρωτοκάνω η γυναίκα; Λέξεις που την χαρακτηρίζουν; Περιστατικά που την αποδεικνύουν; Όσες είχαν ελπίδες να δημιουργηθούν και δεν τα κατάφεραν;  Αντρικές φιλίες;

Ορίστε; Ναι φυσικά και το πιστεύω! Όσο και αν αγαπώ την σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα σε δυο γυναίκες, άλλο τόσο απολαμβάνω την φιλία μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άντρα! Τι πιο όμορφο από διαφορετικές οπτικές γωνίες βασιζόμενες στις «αιώνιες διαφορές» των δύο φίλων; Έχω την χαρά να έχω πολλούς φίλους άντρες, μην σας πω ότι οι περισσότερες – σε αριθμό – φιλίες μου είναι με άντρες παρά με γυναίκες και όταν έχω την ευκαιρία να τα πούμε το χαίρομαι ιδιαίτερα! Τα πράγματα δεν είναι μπερδεμένα. Εμείς τα μπερδεύουμε. Δεν μπορώ tα μικροαστικά κατεστημένα πραγματικά. Είμαι η «ζωντανή απόδειξη» ότι μια γνωριμία ακόμα και αν ξεκίνησε να δοκιμαστεί σαν σχέση και στην πορεία δεν βγήκε μπορεί να διατηρηθεί ως φιλική και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.

Στο χέρι μας είναι όλα. Θεωρώ λάθος να χάνονται στον χρόνο άνθρωποι που γνωρίζονται καλά και σε βάθος, άνθρωποι που πέρασαν χρόνο μαζί, είτε φιλικά είτε από σχέση. Εδώ παλεύουμε χρόνια και χρόνια να μάθουμε τον εαυτό μας και αν αυτό πιστεύετε ότι το έχει καταφέρει κάποιος, το θεωρείτε σωστό να τον «χάσετε» από την ζωή σας;  Πάντα υπό προϋποθέσεις, ανάλογα με το τι και με το πώς, την τωρινή κατάσταση και πολλές παραμέτρους μιας και κάθε ιστορία είναι διαφορετική, Δεν λέω ότι γίνεται πάντα λέω όμως ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το νομίζουμε. Αυτά με τις γυναικο-αντρικές φιλίες…. Πάμε τώρα στις γυναικείες ξανά 🙂

 

Άπειροι καφέδες, τηλεφωνήματα, «συνωμοσίες», κριτική, γέλια, κλάματα, γράμματα, διακοπές, μπάνια, βόλτες, μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα, μυστικά, αλήθειες και πόσα άλλα συμβαίνουν μέσα σε μια φιλία.

Θυμάμαι να είμαστε μακριά χιλιομετρικά η μία από την άλλη, να μαθαίνει ότι χρειάζομαι αίμα και η κολλητή μου να οργανώνει «βραδιά αιμοδοσίας» χα χα χα. 🙂

Θυμάμαι αυτήν την παρολίγον «καπνιστή» μακαρονάδα που μας έφτιαξε όταν αποφάσισε να μου ξεδιπλώσει το μαγειρικό της ταλέντο. 🙂

Θυμάμαι ατελείωτες συζητήσεις σε ότι παραθαλάσσιο μέρος υπήρχε.

Θυμάμαι ακόμα και μια βραδιά σε ένα μπαλκόνι ορεινά της Ελλάδας 🙂

Θυμάμαι γέλια και κλάματα.

Θυμάμαι να «πονάω» και να ξαγρυπνάει μαζί μου ακούγοντας για πολλοστή φορά τα ίδια πράγματα.

Θυμάμαι να είμαστε ειλικρινής η μία στην άλλη σε βαθμό που κοντέψαμε να τσακωθούμε λίγο πριν από κάποιο μεγάλο βήμα στην ζωή της μιας.

Θυμάμαι τις γέννες μας και το μένουμε ξάγρυπνες εναλλάξ η μία «κοντά» στην άλλη. Να χάνει η μια τον εαυτό της και η άλλη να προσπαθεί να της τον βρει 🙂

Να μιλάμε για τα ίδια και τα ίδια και να βρίσκουμε και ενδιαφέρον χα χα χα.

Να μην έχουμε τίποτα να πούμε (…λίγες φορές μην φανταστείτε) και να τα έχουμε πει όλα.

Να εκνευρίζομαι που δεν μπορώ πλέον να περάσω όσο χρόνο θα ήθελα μαζί της.

Να ακούς ατάκες από σειρές που σας «λένε» κάτι και να την σκέφτεσαι…μην σου πω να τις της στέλνεις σε μήνυμα χα χα χα

Φιλία…Τι όμορφο συναίσθημα. Θυμάμαι και άλλες στιγμές. Με άλλες φίλες…..έξοδοι…3 γυναικείες παρουσίες που μπαίνουν σε ένα μαγαζί…αυτές και τα γκαρσόνια…»ωραία επιλογή κάναμε!»….η ώρα να περνάει, η βραδιά να εξελίσσετε σε καλύτερη από ότι ξεκίνησε, τα γέλια μας να ηχούν σε όλο το μαγαζί και εμείς να αναζητούμε την τουαλέτα γιατί με κόπο κρατιόμασταν από τα γέλια….

Να μην μπορείς να βγεις από το αυτοκίνητο μετά από άλλη έξοδο γιατί πιστεύεις ότι δεν θα προλάβεις να φτάσεις στο σπίτι και θα έχεις «υγρά ατυχήματα» από το τόσο γέλιο στην πορεία. Και να αναρωτιέσαι αν θα βγει καμία σπιτονοικοκυρά να σε κοιτάξει απο πάνω

Θυμάμαι μια βραδιά στο Κουκλάκι που δεν ήθελες να τελειώσει ποτέ (αλήθεια μην ξεχνιόμαστε….ακόμα περιμένω….την επανάληψη….) 🙂

Ιατρικά επισκεπτήρια με παρατηρήσεις λόγω γέλιου από την νοσοκόμα….

«Πικάντικες» προσεγγίσεις απο την μάστερ του είδους της και να φτάνεις να κλαις από τα γέλια. Πλάκα πλάκα πρέπει να έχουμε κάνει και γαμώ τους – εσωτερικούς – κοιλιακούς απο το γέλιο. Πράγματα και αναμνήσεις που αν τις ξεδιπλώσω όλες θα γράφω για μέρες…

Όπως και άλλα πράγματα… πιο προσωπικά….απο αυτά που αρκεί ενα και μόνο βλέμμα σας για να θυμηθείς τα πάντα γύρω απο αυτά

Σκεφτείτε λίγο πίσω την ζωή σας. Εσείς τι έχετε να θυμηθείτε; Τα έχετε ακόμα αυτά στην ζωή σας;

Από την άλλη θυμώνω που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπερδεύουν τους γνωστούς με τους φίλους. Γνωστός μπορεί να είναι ο καθένας που γνωρίζεις.  Για να γίνει φίλος σου έχει δρόμο. Και για να γίνει και καρδιακός σου φίλος πρέπει να γράψετε πολλά χιλιόμετρα και να καταναλωθεί πολύ σάλιο στις συζητήσεις. Αλίμονο αν όλοι ταιριάζαμε με όλους! Πώς θα είχε μετά αξία να λες οτι κάποιος είναι φίλος σου; Η ζωή έχει πολλούς τρόπους να δοκιμάσει τις ανθρώπινες σχέσεις και να τους δώσει την ευκαιρία να εξελιχθούν στον χρόνο ή να παραμείνουν στάσιμες. Όπως είπα και πριν η ειλικρίνεια παίζει σημαντικότατο ρόλο. Η φιλία θέλει ουσία, πράξεις, έργα.

Από λόγια μεγάλα που ξεφούσκωσαν με την πρώτη δυσκολία άλλο τίποτα! Μην πείτε ποτέ ότι θα είστε δίπλα σε κάποιον όταν δεν έχετε σκοπό να το κάνετε! Αυτή ίσως είναι και η μεγαλύτερη φούσκα – ατάκα που ακούγεται μεταξύ των ανθρώπων. Μπορεί όλα να ξεχαστούν, όταν όμως δεν είσασταν εκεί σε κάποιον που επένδυσε σε σας, στην ευάλωτη στιγμή του αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εύκολα.

Η φιλία είναι αξίωμα…είναι ικανότητα…απαιτεί ψυχή…εκδήλωση συναισθημάτων…..αγάπη….κατανόηση….εμπιστοσύνη…..έννοιες που δεν τις κατέχουν όλοι και δεν είναι όλοι ικανοί να τις παρέχουν. Περιπτώσεις ανθρώπων που προσπαθούν να πείσουν τους ίδιους τους εαυτούς πόσο μάλλον τους γύρω τους ότι κατέχουν τα παραπάνω και μια διαρκή προσπάθεια για κάτι που λάμπει σαν διαμάντι φτάνει να έχεις την ικανότητα και την οξυδέρκεια να το ξεχωρίσεις. Η αυτογνωσία είναι ενα σπουδαίο κλειδί για να έχουν οι σχέσεις διάρκεια. Είναι σπουδαίο να καταφέρεις να μάθεις τον εαυτό σου. Να κάνεις την αυτοκριτική σου. Να ξέρεις τι μπορείς και για πόσο. Να αναγνωρίζεις τι δεν μπορείς και να είσαι εντάξει με αυτό! Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες απαιτήσεις. Ούτε ολοι ταιριάζουν με όλους! Αλίμονο! Πώς θα μπορούσε άλλωστε.

Τα δικά μου στάνταρ για τους ανθρώπους είναι απλά και παράλληλα υψηλά! Δεν υπάρχει κοινωνικό επίπεδο! Αλίμονο! Υπάρχει όμως ποιότητα ανθρώπου, εντιμότητα, αγάπη, ανιδιοτέλεια και ειλικρίνεια!. Γνωστοί για καφέδες, παρέες, απλό χαβαλέ να φάνε και οι κότες. Για όλους μας!

Εκείνη την στιγμή όμως που θέλεις να μείνεις μόνος σου; Που αισθάνεσαι την μαυρίλα να πλακώνει την καρδιά και το μυαλό σου; Πού θέλεις κάποιον να πάρει το βάρος απο πάνω σου; Που θέλεις να πεις τα ίδια και τα ίδια; Που θέλεις να κλάψεις έτσι απλά χωρίς λόγο και αφορμή; Που θέλεις να γίνεις λίγο drama queen; Που δεν έχεις όρεξη ούτε τα παράθυρα να ανοίξεις; Που μαθαίνεις κάτι άσχημο; Που νιώθεις να θες να την κάνεις γιατί απλά πνίγεσαι; Για να μην πιάσω όταν κάνεις κάτι διαφορετικό; Για να μην πάμε στον αντίποδα.

Όταν περιμένεις από τους φίλους να σε στηρίξουν σε ένα καινούργιο σου ξεκίνημα;  Όταν κάτι που σε «βγάζει μπροστά» από ότι σε είχαν συνηθίσει δημιουργεί ζήλιες; Όταν εξελίσσεσαι; Όταν αλλάζεις, Εμφανισιακά ή εσωτερικά;

Τα παραπάνω είναι μόνο ελάχιστα δείγματα για να δείτε από τι ανθρώπους περιβάλλεστε. Οι φιλίες βρίσκονται στο δικό τους βάθρο και πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και να μην εκφυλλίζονται με ατάκες σαν και αυτές που ανέφερα στην αρχή. Είναι σχέσεις καρδιάς!

Είναι άλλο οι φιλίες και άλλο οι παρέες για το ξεσάλωμα (αντρικό η γυναικείο).

Η φιλία πρέπει να σε γεμίζει, να σε ηρεμεί, να σε ξεκουράζει αλλά και να σε εξελίσσει σαν άνθρωπο. Σκεφτείτε τον εαυτό σας σαν μια χύτρα ταχύτητος. Ο φίλος είναι η βαλβίδα αποσυμπίεσης! Και για αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι όταν βλέπεις ότι μια σχέση ξεμπλοκάρει τον άνθρωπό σου, τον ηρεμεί και του δημιουργεί όρεξη και ευεξία ΜΗΝ του την στερείς. Δεν έχεις το δικαίωμα! Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω δει γύρω μου και πραγματικά ΘΥΜΩΝΩ πολύ! Δεν μιλάω για προβληματικές καταστάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στο ζευγάρι, μιλάω για ανθρώπους νορμαλ, με λογικά όρια και συμπεριφορές που προσπαθεί ο άντρας (συνήθως ) ή η γυναίκα να κόψουν από τον/την σύντροφό τους για λόγους φόβου, κομπλεξισμού, μιζέριας κτλ.

Και το ξαναλέω: Μιλάω για αρμονικές και αντικειμενικά ισορροπημένες καταστάσεις. Οι φιλίες δεν είναι μέθοδος συγκάλυψης των προσωπικών ανασφαλειών του καθενός. Δεν θα μπορούσε να είναι. Τόσα και τόσα πράγματα έχουν νοθευτεί στην καθημερινότητά μας. Όλα έχουν δηλητηριαστεί με ζήλιες, μιζέρια, ανασφάλειες, κακίες, πονηριές, και τόσα άλλα τοξικά συναισθήματα. Ας είναι αυτό το μόνο που θα μεινει αγνό και αληθινό. Είναι μια αξία που οφείλουμε να την διδάξουμε στα παιδιά μας

 

Αν συνεχίσω δεν θα μπορέσω να σταματήσω… την βλέπω την δουλειά! Αφορμή για όλο αυτό στάθηκε το κείμενο «Οι γυναικοπαρέες σώζουν ζωές» που είχα ανεβάσει στο facebook πριν απο 1.5 περίπου χρόνο. Σήμερα λοιπόν «έπεσε» πάλι μπροστά μου και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Θα σας αφήσω να διαβάσετε το κείμενο με την ησυχία σας και τα συμπεράσματα δικά σας…

«Στην ιατρική σχολή του πολύφημου πανεπιστημίου του Stanford, μια ομάδα κορυφαίων ερευνητών μελετά εδώ και χρόνια την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο κοινωνικό περιβάλλον, το νου, τον εγκέφαλο και το σώμα, προκειμένου να καταλάβει με ποιους τρόπους η μοναξιά, το άγχος ή η ανθρώπινη συνύπαρξη και η υποστήριξη μπορούν να επηρεάσουν την υγεία.

Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Dr. David Spiegel δήλωσε πρόσφατα ότι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άντρας για την υγειά του, είναι να βρει μια σύντροφο και να παντρευτεί. Μια γυναίκα, το καλύτερο που έχει να κάνει για να προστατέψει την υγεία της είναι να καλλιεργεί και να φροντίζει τη σχέση με τις φιλενάδες της. Όλοι στο ακροατήριο γέλασαν. Όμως ο Dr. David Spiegel σοβαρολογούσε. Η φράση του συνόψιζε τα ερευνητικά αποτελέσματα μιας ολόκληρης δεκαετίας.

Ήδη από το 2002, αρκετοί ερευνητές μελετούν τη σημασία της γυναικείας φιλίας. Αρχικά αντίστοιχες έρευνες έμοιαζαν να αναζητούν το αυτονόητο και αντιμετωπίζονταν με ειρωνεία. Όλοι ξέρουν ότι για τις γυναίκες, οι φίλες είναι οι πιο «σημαντικοί άλλοι». Ξέρουν επίσης ότι οι γυναίκες συνδέονται με τρόπο διαφορετικό από εκείνον των αντρών, ότι επικοινωνούν διαφορετικά, αγαπούν διαφορετικά, βλέπουν τον κόσμο με άλλο μάτι. Η επιστήμη απέδειξε (σε μια έρευνα – σταθμό από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες – UCLA) ότι γυναικείος εγκέφαλος αντιδρά στο άγχος παράγοντας οξυτοκίνη –την περιβόητη «ορμόνη της αγάπης». Χάρη σε αυτήν, η αντίδραση «πολεμάω ή φεύγω» (fight or flight) μαλακώνει κι έτσι η γυναίκα αποφεύγει τις δύο ακραίες συμπεριφορές και αντιδρά πιο ήπια. Η οξυτοκίνη είναι αυτή που προσφέρει το βιολογικό κίνητρο στις γυναίκες να συνυπάρχουν με άλλες γυναίκες και επίσης να φροντίζουν τα παιδιά τους.

Επιπλέον, ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο συνδέονται και συνυπάρχουν οι γυναίκες τις βοηθά να αντιμετωπίζουν το άγχος και πολύ δύσκολες δοκιμασίες στη ζωή τους. Ο ποιοτικός χρόνος που έχει μια γυναίκα με τις φίλες της προκαλεί στον οργανισμό της την παραγωγή περισσότερης σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που βοηθά στην καταπολέμηση της κατάθλιψης και δημιουργεί ένα αίσθημα ευεξίας. Οι γυναίκες μοιράζονται συναισθήματα, ενώ οι άντρες δημιουργούν σχέσεις με άξονα τις δράσεις τους. Είναι εξαιρετικά σπάνιο για έναν άντρα να καθίσει να μιλήσει με τους φίλους του για το πώς αισθάνεται ή για το πώς πάνε τα πράγματα στη ζωή του. Θα μιλήσει για τον αθλητισμό, για τα αυτοκίνητα, για το ψάρεμα, για το στρατό… Ναι. Για το πώς αισθάνεται; Ποτέ.

Οι γυναίκες αυτό είναι που κάνουν μεταξύ τους. Ανοίγουν την ψυχή τους και μοιράζονται. Με τις φίλες, με τις αδερφές, με τις μαμάδες τους… Οι επιστήμονες τώρα ξέρουν ότι αυτός ο χρόνος που περνάνε οι γυναίκες μαζί με άλλες γυναίκες είναι τόσο σημαντικός για την υγεία και τη φυσική τους κατάσταση, όσο το τρέξιμο και η άθληση γενικότερα. «Τείνουμε να πιστεύουμε ότι φροντίζουμε το σώμα μας όταν γυμναζόμαστε και να θεωρούμαι ότι είναι χαμένος, μη παραγωγικός ο χρόνος που περνάμε απλά για να είμαστε με τους φίλους μας». Η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει το μεγάλο λάθος και τονίζει ότι, στην πραγματικότητα, η αδυναμία ενός ανθρώπου να δημιουργεί και να διατηρεί ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις, όπου μοιράζεται τα συναισθήματά του, είναι το ίδιο καταστροφική για την υγεία όσο το κάπνισμα.

Εμπρός λοιπόν, να επενδύσουμε ξανά χρόνο και φροντίδα στις παρέες των γυναικών! Κάνουν καλό στην υγεία!»   (πηγή: protodentro)

 

Βιβλιοφαγεία :)

Αυτές τις μέρες όπως σας έχω πει δεν έχω πολύ διάθεση για υπολογιστή. Και για την κουζίνα τώρα που το ξανασκέφτομαι αλλά και για άλλα απλά και καθημερινά.

Κάνω τις δουλειές του σπιτιού (όπου και αυτές έχω αρχίσει να τις βαριέμαι) και το μόνο που θέλω είναι να μπορούσα να έχω μια ξαπλώστρα σε σκιερό μέρος μέσα στην θάλασσα και να διαβάζω βιβλία, να κολυμπάω, να κοιμάμαι και να μασουλάω τραγανιστά αγγουράκια και καροτάκια που κάποιος άλλος όμως θα έχει καθαρίσει για μένα 🙂

Αχ τί να κάνω; Αφού έτσι νιώθω;

Το καλό της υπόθεσης αυτής είναι το διάβασμα. Θα ζητήσω συγνώμη από τον αγαπητό μου υπολογιστή αλλά και εκείνος έπαιξε τον ρόλο του στην απομάκρυνσή μου από το διάβασμα σχεδόν δυο χρόνια τώρα. Όχι δεν σταμάτησα να διαβάζω αλλά το μείωσα αρκετά μιας και εδώ μέσα χανόμουν με τις βραδυνές ώρες.

Λίγο η βαρεμάρα, λίγο ο καιρός που ανοίγει και πρέπει να μαζέψεις και λίγο ήλιο, λίγο η μικρή που θέλει περισσότερο να κάνει ποδήλατο, να βγει και να τρέξει, να τσιρίξει και να ζωγραφίσει υπό το φως του ηλίου και όχι μέσα στους 4 τοίχους, το βιβλίο ξανά ήρθε στα χέρια μου πιο εντατικά 🙂

4-5 τίτλους τον έναν πίσω από τον άλλον έχω διαβάσει αυτό το διάστημα και πολύ το χαίρομαι. Είχα τόσο καιρό να το κάνω.

Το βιβλίο με συντροφεύει παντού. Στην αναμονή ενός γιατρού, στην θάλασσα, με τον καφέ μου, ενώ περιμένω μια φίλη, μέχρι να γίνει το φαγητό, ακόμα και μέχρι να στεγνώσει (εντάξει και αρκετά παραπάνω χι χι χι ) το πάτωμα 🙂

Υπάρχουν ακόμα εκείνες τις φορές που ενώ βρίσκομαι έξω, θα ήθελα να έχω τον υπολογιστή μπροστά μου για να αποτυπώσω τις εμπνεύσεις που έχω εκείνες τις στιγμές δυστυχώς ή ευτυχώς όμως δεν είναι φορητός και έτσι αρκούμαι στο βιβλίο.

Ευκαιρία είναι να εμπλουτιστεί και το λογοτεχνικό μου blogaki «Συντροφιά με ένα βιβλίο»  και να γεμίσει το μυαλό μου και η ψυχή μου όμορφα ταξίδια όπως μόνο ένα βιβλίο ξέρει να προσφέρει