Εδώ είμαι!

Χαιρετώ όλη την παρέα του «Μπορώ και αλλιώς»!

Ήθελα να σας στείλω ένα χαιρετισμό γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω ψιλοχαθεί. Ώρες ώρες νιώθω ότι τα post-it με τις υπενθυμίσεις για διάφορες ιδέες που έχω θα γεμίσουν σιγά σιγά όλο το σπίτι 🙂 Ιδέες πολλές αλλά χρόνος λίγος.

Ιδέες για κατασκευές, για θέματα αναρτήσεων και για πάρα πολλά πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα από τότε που ξεκίνησαν τα σχολεία. Η κόρη μου ξεκίνησε φέτος πρώτη φορά οπότε αν και ήξερα τι να περιμένω η πραγματικότητα είναι ταχύτερη. Αναρωτιέμαι η αλήθεια είναι γιατί δεν μπορώ να βρω τον χρόνο που θέλω ώστε να κάνω πράξη όλα αυτά που σκέφτομαι και μερικές φορές δεν έχω απάντηση χα χα χα.

Οι αναρτήσεις που γίνονται στην σελίδα του «Μπορώ και αλλιώς»! στο facebook είναι πιο «εύκολες» και προσπαθώ να μην απέχω και απο αυτές τόσο πολύ. Είναι πιο εύκολες γιατί με μια απλή κοινοποίηση φέρνω την είδηση πιο κοντά σας βοηθώντας έτσι στην διάδοση καλών νέων (υπάρχουν και απο τα άλλα δυστυχώς) που πιστεύω ακράδαντα οτι πρέπει να διαδίδονται!

Για τα blogs που συνήθως πρόκειται για αναρτήσεις βγαλμένες απο το μυαλό και την καρδιά μου εκεί όπως καταλαβαίνετε θέλει περισσότερο χρόνο. Δεν είναι μόνο το «Μπορώ και αλλιώς» βλέπετε είναι και τα αδελφάκια του (είναι και πολλά)

Οπότε φίλοι μου να ξέρετε ότι δεν απέχω συνειδητά, το γράψιμο είναι κάτι που το κάνω με ευχαρίστηση και συμβαίνει όταν έχω έμπνευση 🙂 (για του λόγου το αληθές θα πρέπει να βγάλω φωτογραφία τα post it μιας και τώρα από έμπνευση καλά πάω αλλά είπαμε…ο χρόνος …)

Καλωσορίζω στην παρέα τους καινούργιους φίλους της παρέας του facebook αλλά και των blogs και σας ευχαριστώ που ήρθατε σε αυτή την ομάδα και δίνετε στην προσπάθειά μου μια ευκαιρία να σας «πείσω» οτι πρέπει και οφείλουμε να «Μπορούμε και αλλιώς»! Για να γίνουν οι μέρες μας καλύτερες, οι γύρω μας και να κρατήσουμε την αισιοδοξία μας που τόσο επίμονα προσπαθούν να διώξουν απο μέσα μας!

Είστε ευπρόσδεκτοι να επικοινωνήσετε μαζί μου για προτάσεις, ιδέες και καλά νέα!!!

Παρουσίαση βιβλίων

Μετά την ανάρτησή για τα μαθήματα υποκριτικής έρχεται η συνέχεια 🙂

Όπως σας είπα και πριν μετά τα μαθήματα έγινε η παρουσίαση των βιβλίων του Κώστα Κρομμυδα. Υπήρχε αρκετός κόσμος, γυναίκες περισσότερο και η παρουσίαση ξεκίνησε.

Τα βιβλία που παρουσιάστηκαν ήταν το «Η ζωή που έλειπε» και το «Μπαμπά μεγάλωσέ με»

Το βιβλίο «Η ζωή που έλειπε» έχει ως βάση της μια αληθινή ιστορία που συνέβει στην περίοδο της Κατοχής γεγονός που από μόνο του σου κινεί την περιέργεια να το διαβάσεις..

Το βιβλίο αυτό όταν το διαβάσω θα σας ανεβάσω την γνώμη μου στο βιβλιο-blogaki «Συντροφιά με ένα βιβλίο», το ίδιο θα συμβεί και με το «Μπαμπά μεγάλωσέ με»

Μεγάλη συζήτηση έγινε και το συγκεκριμένο βιβλίο. Υπήρχαν διάφορες ερωτήσεις σχετικά με το πώς και το γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο όπως επίσης για το τι προσπαθεί να περάσει. Θα μου πείτε δεν έπρεπε να γίνουν ερωτήσεις; Έπρεπε. Απλά κάποιες τις θεώρησα άσκοπες.

Να σημειώσω για άλλη μια φορά ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ακόμα δεν το έχω διαβάσει. Δεν μου είναι δύσκολο όμως να καταλάβω το τι σημαίνει βιωματικό. Στο παιδικό blogaki θα αναπτύξω λίγο το θέμα περισσότερο έτσι ώστε να μην σας κουράσω αν δεν είστε γονείς.

Αν το διαβάσετε πρώτοι στείλτε μου τις εντυπώσεις σας οι οποίες όπως έχουμε ξανα πει θα αναρτηθούν με το όνομά σας

Επίσης μια έξυπνη ιδέα για να δείτε αν θα σας τραβήξει το ενδιαφέρον μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες 30 σελίδες δωρεάν εδώ

Μαθήματα υποκριτικής

Αρκετό καιρό πιο πριν είχα ενημερωθεί για την παρουσίαση βιβλίων που θα γινόταν από τον Κώστα Κρομμυδα στα Ψαχνά Ευβοίας.

Ως γνήσιος βιβλιοφάγος μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Όταν έμαθα ότι πριν την παρουσίαση θα πραγματοποιηθούν μαθήματα υποκριτικής κάτι μου έκανε κλικ

Το θέατρο είναι αγάπη ετών. Κοντά στο τέλος του Λυκείου είχα πάρει μέρος σε μια θεατρική παράσταση που έκανε το σχολείο και με αυτή λάμβανε μέρος στο θεατρικό διαγωνισμό που έκανε το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Ο ρόλος μου μικρός αλλά το θεατρικό μας είχε προχωρήσει μέχρι ένα καλό επίπεδο. Στην πορεία με την επιλογή των δέσμεων δυστυχώς «απομακρύνθηκα» από την τρίτη δέσμη που μου έδινε την δυνατότητα να δοκιμάσω να πλησιάσω προς τα εκεί. Αργότερα οι επιλογές μου με απομάκρυνηναν πολύ από εκεί. Παρόλα αυτά η αγάπη παρέμεινε, όπως επίσης υπήρχε σχεδόν πάντα η διάθεση για ραδιόφωνο. Άσχετο το ένα με το άλλο εμένα όμως με τράβαγαν και τα δύο. Το γράψιμο και η επικοινωνία με τον κόσμο είναι μερικά ακόμα στοιχεία που με κέντριζαν.

Το blog άρα και το γράψιμο έγινε πραγματικότητα τουλάχιστον για αρχή γιατί έχω πολλές ιδέες στο μυαλό μου 😉 Όσοι παρακολουθούν την πορεία του blog θα είδαν ότι σχετικά πρόσφατα το ραδιοφωνικό κομμάτι έγινε πραγματικότητα. Δεν σας κρύβω ότι στην προοπτική του μαθήματος υποκριτικής από την μια ενθουσιαζόμουν και από την άλλη έπιανα τον εαυτό μου να ντρέπεται να το κάνει.

«Κόντρα στην κόντρα» σκέφτηκα! «Θα πάω και θα δοκιμάσω να δω αν μπορώ να «επιβληθώ» στον εαυτό μου. Δεν είναι κάτι τόσο τρομερό. Ίσα ίσα» και έτσι πήγα.

Το κλίμα ήταν ευχάριστο, οι περισσότεροι μαγκωμένοι. Ο Κώστας Κρομμυδας ήταν εκεί και όταν μαζευτήκαμε αρκετοί ξεκινήσαμε. Παρόλο που δεν θα το έλεγες μάθημα με την κλασσική έννοια ήταν κάτι που με ευχαρίστησε πολύ. Δεν ήταν μάθημα με την κλασσική έννοια γιατί φυσικά ήταν η πρώτη επαφή πολλών με κάτι τέτοιο. Υπήρχε καλή διάθεση, αμηχανία, γέλιο αλλά και προσπάθεια πειθαρχείας 🙂

Με τις ερωτήσεις, ένα μίνι βιογραφικό και διάφορες άλλες στιγμές που φυσικά ήταν απαραίτητες για να «γνωρίσεις» λίγο καλύτερα τον άνθρωπο που είχες απέναντί σου το κυρίως μάθημα κράτησε λίγο. Αν και μεταξύ μας και πολύ να κράταγε πάλι λίγο θα μου φαινόταν 😉

Το κυρίως νόημα ήταν η απομνημόνευση μιας φράσης και η έκφρασή της με διαφορετικούς τρόπους-συναίσθημα ανάλογα με το πιο ήταν το ζητούμενο κάθε φορά. Είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρείς τους τρόπους που οι άνθρωποι εκδήλωναν την αμηχανία τους νιώθοντας πως εκτείθονται μπροστά σε ένα σύνολο ανθρώπων. Εξίσου εντυπωσιακό ήταν να βλέπεις πώς απο την στιγμή που επέτρεπαν στον εαυτό τους να συγκεντρωθεί σε αυτά που τους ζητούσαν,  «μεταμορφωνόντουσταν». Ακόμα και πολλές φορές μέσα από το γέλιο έβλεπες τις άμυνες τους.

Είχα πείσει πια τον εαυτό μου ότι θα το δοκιμάσω με άνεση και σιγουριά. Άλλωστε για αυτό είχα πάει! Και το έκανα! Ε ναι λοιπόν! 🙂 χα χα Οσο εύκολο και αν ακούγεται η αλήθεια είναι ότι το έχει το ζόρι του. Το έβλεπα σε αρκετούς ανθρώπους. Η έκθεση σε τρίτους είναι σπουδαίο πράγμα και πολλές φορές ανασταλτικός παράγοντας.

Εγώ το χάρηκα πολύ. Ένιωσα σίγουρη για μένα και έτοιμη! Και το έβγαλα εις πέρας. Η έκφραση που έβλεπα απέναντί μου καθώς και το σχόλιο που έλαβα με ικανοποίησε απόλυτα. Δεν σας γράφω τι και πως γιατί δεν θέλω να με περάσετε για ψώνιο 😉 Πιστέψτε με μπορώ να είμαι αντικειμενική. Έβλεπα το ύφος, το βλέμμα, τις κινήσεις (τα ψιλά γράμματα γενικά) και στην πορεία τα σύγκρινα με αυτά της δικής μου ….»ερμηνείας» και έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα. Πολλοί «συμμαθητές» μου ήταν μαγκωμένοι και παρέμειναν, άλλοι ήταν μαγκωμένοι και ξεδιπλώθηκαν με εντυπωσιακά αποτελέσματα, άλλοι ήταν αμήχανοι, άλλοι ήταν άνετοι.

Ήταν μαγικό να βλέπεις τις αλλαγές στον καθένα και αυτό από μόνο του ήταν μάθημα 🙂

Όταν κάποιες κυρίες με συγχάρηκαν στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την παρουσίαση των βιβλίων δεν χρειάζεται να σας πω πόσο το χάρηκα!

Γυρνώντας σπίτι ένιωθα ότι κακώς άφησα στην άκρη κάτι που με ενθουσίαζε.Όχι δεν έχω βλέψεις να γίνω ηθοποιός. Όταν πρόσφατα είδα την παράσταση «Ιφιγένεια η Εν Αυλίδι» στην οποία είχε λάβει μέρος ο αδελφός μου με εντυπωσιακή ερμηνεία (όσο και αν δεν το πιστεύετε εξακολουθώ να είμαι αντικειμενική), δεν σας κρύβω ότι πάλι κάτι με «έτρωγε». Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως η προοπτική συμμετοχής σε μια θεατρική παράσταση απαιτεί χρόνο που δεν μπορώ να διαθέσω σε τέτοιο βαθμό. Οπότε ήθελα κάτι με λιγότερη χρονική δέσμευση.  Με ενδιαφέρει όμως πολύ αυτό που μου βγάζει η ενασχόληση με το είναι μου. Οτιδήποτε σε φέρνει σε επαφή με το εσωτερικό σου είναι, σίγουρα σου διδάσκει πράγματα και σίγουρα δεν βγαίνεις χαμένος.

Μαθήματα υποκριτικής; Διαχείριση συναισθημάτων; Έκφραση λόγου; Αν έχετε τις ίδιες ανησυχίες με μένα τότε ψάξτε κάτι τέτοιο 🙂 Εγώ έχω ξεκινήσει το ψάξιμο πάντως 😉

Επιτέλους βρήκα χρόνο να σας πω τα νέα μου!

Καλησπέρα σε όλους… 🙂 Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε μια όμορφη Κυριακή και να σας περιμένει μια ενδιαφέρουσα εβδομάδα 🙂

Το τελευταίο διάστημα έχω ψιλό χαθεί. Περιορίστηκε λίγο ο ελεύθερος μου χρόνος οπότε προσπαθώ να κρατήσω επαφή με όλους σας από εδώ αλλά και από την σελίδα του blog στο Facebook με κείμενα που μου τράβηξαν την προσοχή και θεώρησα ότι μπορείτε να τα βρείτε ενδιαφέροντα. Απο καιρό ήθελα να σας γράψω αυτό το κείμενο αλλά τελικά έφτασε σήμερα η μέρα αυτή 🙂

Μέχρι τον Ιούλιο όλα κυλούσαν ομαλά. Εκεί κάπου προέκυψε ένα σημαντικό θέμα υγείας της πεθεράς μου και όπως καταλαβαίνετε όλα άρχισαν να περιστρέφονται γύρω απο αυτό, που ευτυχώς είχε αίσια κατάληξη! Η γυναίκα είναι μια χαρά! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απο την μια μέρα στην άλλη πήγε σπίτι της και όλα βρήκαν τους κανονικούς τους ρυθμούς. Υπήρξε πολύ τρέξιμο, άγχος, δυσκολίες, συνεννοήσεις που κρατάνε μέχρι και σήμερα που ακόμα τυπικά δεν έχουν δρομολογηθεί όλες οι εκκρεμότητες!

Η δική μου συμμετοχή έγινε στην πορεία αναγκαστικά πολύ ενεργή και έτσι μπήκα σε μονοπάτια γιατρών και φαρμάκων για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό μου, γεγονός που λειτούργησε πολύ ψυχοφθόρα μιας και ήταν καινούργια μονοπάτια για μένα. Αυτό αλλά και ένα ακόμα περιστατικό υγείας πάλι σε οικογενειακό πρόσωπο, που έλαβε χώρα ήταν από τα πιο σημαντικά. Στο ενδιάμεσο είχα και δυο ιώσεις της μικρής με τον ελάχιστο ύπνο που συνήθως τις συνοδεύει.

Αν σε αυτά προσθέσετε το «babysitting» της ανιψιάς μου που είναι γύρω στα 1,5 σε συνδυασμό με την δική μου που την βλέπει και λιώνει αλλά η μικρή είναι στην φάση εξερεύνησης οπότε για να μην μου κάνει το σπίτι βομβαρδισμένο με παιχνίδια περνάει φάση «εκπαίδευσης» και είμαι συνεχώς πίσω της 🙂

Προσθέστε δουλειές σπιτιού, σχολείο, μια εξωσχολική δραστηριότητα και κάτι ιατρικές επισκέψεις για την τακτοποίηση δικών μου εκκρεμοτήτων, την κόρη μου που επαναπροσδιορίζει λίγο τα όριά της, όπως επίσης και την διεκπεραίωση των καθημερινών θεμάτων και έχετε την απάντησή σας σε περίπτωση που αναρωτηθήκατε που εξαφανίστηκα. Το άρθρο «Δεν θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε όριο στην ανθρώπινη βλακεία;» γράφτηκε γιατί εκείνη την ημέρα μου είχαν ανάψει τα λαμπάκια και έπρεπε να «εκτονωθώ»

Δεν με ενοχλεί ότι ελαχιστοποιήθηκε ο ελεύθερος μου χρόνος! Αλίμονο! Όταν τα πράγματα έχουν μια ροή και τα προβλήματα που προκύπτουν λύνονται όλα είναι οκ! Τα σοβαρά προβλήματα και τα μη αναστρέψιμα είναι το πρόβλημα. Όλα για μένα συγκρίνονται με αυτά, οπότε όλα αντιμετωπίζονται. Με ενοχλεί που υπάρχουν άνθρωποι που μέσα σε δύσκολες καταστάσεις αντί να βοηθήσουν κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Μέσα σε όλα αυτά – τελικά είμαι ή του ύψους ή του βάθους – ξεκίνησε και η εκπομπή «Μπορώ και αλλιώς»!

Ναι ναι καλά διαβάσατε. Η ιδέα όπως σας είχα γράψει και πιο παλιά ξεκίνησε μεταξύ σοβαρού και αστείου και τελικά είπαμε να δημιουργήσουμε την ομώνυμη εκπομπή στο www.Studio222.gr.βασισμένη στην θεματολογία των blogs που διαχειρίζομαι αλλά και όχι μόνο! 🙂 Το www.Studio222.gr είναι ένας ιντερνετιακός μουσικός σταθμός που με μεράκι σας κρατάει συντροφιά όλο το 24ωρο.

Σκοπός της εκπομπής λοιπόν, είναι  να ξεκινάει ευχάριστα η μέρα μας με χαμόγελο και αισιοδοξία και όμορφα τραγούδια που ως γνωστό ανεβάζουν την διάθεση. Θα βρίσκομαι κοντά σας κάθε Δευτέρα και Τετάρτη απο τις 10 μέχρι τις 11 το πρωί προς το παρόν και βλέπουμε 🙂

Αυτό ήταν η εξαίρεση στην τρέλα των ημερών αν και την πρώτη μέρα το άγχος χτύπησε κόκκινο 🙂

Ουφ! Τα είπα! Αν δεν το έκανα και σήμερα δεν ξέρω πότε θα τα κατάφερνα 🙂

Είναι σημαντικό να μην γκρινιάζουμε για όσα μας βγάζουν από την «βολή» μας. Δεν σας κρύβω ότι την χρειαζόμουν λίγη ένταση στις μέρες μου. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στα ιατρικά περιστατικά!!! Μην ξεχνάτε να εύχεστε μόνο ότι είναι να είναι περαστικό και με καλή έκβαση. Όλα τα άλλα φτιάχνονται. Και αν έρθετε στα όριά σας….καθίστε…..χαλαρώστε….πιείτε λίγο νερό και πάρτε ένα ….χαπάκι…. 😉

Αυτοεκτίμηση, το κλειδί της ψυχικής ισορροπίας

«Εκτιμώ τον εαυτό μου» σημαίνει ότι έχω μια θετική εικόνα του εαυτού μου ως ένα άξιο, ικανό και αγαπητό άτομο. Πόσοι, αλήθεια νοιώθετε έτσι;

Όλοι όσοι επισκέπτονται το γραφείο ενός Ψυχολόγου, έχουν ως κεντρικό τους ζήτημα –ακόμη και αν δεν το έχουν αντιληφθεί – , την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αγάπης για τον εαυτό τους.

Προβλήματα, όπως, άγχος, φόβος, ενοχές, έλλειψη ορίων στις ερωτικές σχέσεις, συγκρούσεις με το άλλο φύλλο, δυσκολία στην επικοινωνία με τα παιδιά, παχυσαρκία, και τόσα άλλα είναι συμπτώματα της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη

Αν και η χαμηλή εκτίμηση του εαυτού μας δεν καταλήγει υποχρεωτικά στην κατάθλιψη, έρευνες έχουν αποδείξει ότι συχνά πηγαίνουν χέρι – χέρι. Όλα τα άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και όλα τα άτομα με τιμωρητική στάση απέναντι στον εαυτό τους τείνουν να παραιτούνται από την προσπάθεια να βελτιώσουν τη διάθεσή τους, μιας και παίρνουν ως δεδομένο ότι είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο.

Όταν η αυτοεκτίμηση απουσιάζει

Όταν δεν εκτιμώ τον εαυτό μου, σαμποτάρω κάθε σχέση και επιλογή της ζωής μου. Δρω και σκέφτομαι αυτοκαταστροφικά. Μια γυναίκα που ποτέ δεν έμαθε να αγαπά και να αποδέχεται τον εαυτό της, δυσκολεύεται, για παράδειγμα, να ξεκινήσει ερωτικές σχέσεις (όλοι οι άντρες της μοιάζουν προβληματικοί, δεν βρίσκει άντρες για γνωριμία, οι άντρες την εγκαταλείπουν νωρίς σε μια σχέση κ.ά.). Άλλες φορές μια τέτοια γυναίκα μπορεί να εκδηλώσει την έλλειψη αυτοεκτίμησής της επιλέγοντας απορριπτικούς συντρόφους που την ακυρώνουν, την υποτιμούν, της εκμεταλλεύονται, την κακοποιούν σωματικά ή εμφανώς «ρουφούν» βάναυσα όλη της την ενέργεια (αυτούς τους άντρες τους ονομάζω «ενεργειακούς βρικόλακες»).

Ο, τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός…

Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε το προφίλ ορισμένων «ψευτοδυνατών» ατόμων, που με τέχνη καμουφλάρουν την έλλειψη αυτοεκτίμησής τους. Είναι εκείνοι που κομπάζουν για τα κατορθώματά τους, διεκδικούν μόνιμα το ενδιαφέρον των άλλων, είναι υπεροπτικοί, μιλούν τακτικά για τις επιτυχίες τους και συχνά υποτιμούν τους άλλους. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουμε έναν εργασιομανή και επαγγελματικά πολύ επιτυχημένο άντρα, που να εκδηλώνει τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση στον τομέα των ερωτικών σχέσεων.

Ένας τέτοιος άντρας αποφεύγει να συνδέεται ερωτικά για μεγάλα χρονικά διαστήματα, φοβάται τη δέσμευση, πανικοβάλλεται, προτιμά τις διπλές σχέσεις, εγκαταλείπει τις συντρόφους του, είναι μυστικοπαθής και απόμακρος και συχνότατα οι σύντροφοί του παραπονούνται για έλλειψη φροντίδας και επικοινωνίας. Με άλλα λόγια, συχνά πίσω από τη διαρκή αγωνία ενός ατόμου να αποδείξει την αυτοαξία του, κρύβεται μια βαθύτατη αίσθηση ανεπάρκειας.

Αγάπα τον εαυτό σου!

Η αυτοεκτίμηση είναι η πιο καθοριστική κινητήριος δύναμη στη ζωή. Είναι το σημαντικότερο «καύσιμο» για την ψυχική μας υγεία, και βέβαια καθορίζει όλους τους τομείς της ζωής. Όταν η αυτοεκτίμησή μας είναι υψηλή εργασιακά παράγουμε περισσότερο, συνδεόμαστε ερωτικά καλύτερα, διεκδικούμε καλύτερης ποιότητας σεξ, είμαστε ποιο αποτελεσματικοί και τρυφεροί γονείς, διατηρούμε ισχυρότερες φιλίες.

Όσοι αγαπούν και εκτιμούν τον εαυτό τους, δεν σημαίνει ότι νοιώθουν πάντα ικανοί και υπέροχοι. Συχνά μπορεί να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους ή να νιώσουν αβεβαιότητα για μια επιλογή που θα κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά δεν κλονίζουν τη γενικότερη αίσθηση επάρκειας που νιώθουν. Εκείνος που νιώθει αυτοεκτίμηση, είναι έτοιμος να διδαχθεί από τα λάθη του, δεν διαλύεται όταν δέχεται την κριτική των άλλων, δεν αποθαρρύνεται από τα εμπόδια που παρουσιάζονται στη ζωή. Επίσης, είναι ανοιχτός και επικοινωνιακός, δέχεται με χαρά τη βοήθεια των άλλων, θεωρεί όταν αξίζει την αγάπη των ανθρώπων γύρω του και δεν νιώθει τρόμο στην ιδέα της αποτυχίας.

Ο άνευ όρων θαυμασμός του εαυτού μας κατασκευάζει μια ευάλωτη ψευτο-αυτοεκτίμηση. Η αληθινή αυτοεκτίμηση απαιτεί ειλικρινή αντίληψη των δυνατοτήτων αλλά και αποδοχή των αδυναμιών μας. Μπορεί να είστε πολύ ικανοί στα μαθηματικά, αλλά αδύναμοι στο γραπτό λόγο. Εντοπίστε τη δυνατότητά σας, χαρείτε για αυτή και αποφύγετε να νιώσετε «αποτυχημένοι» για την αδυναμία σας.

Συγχωρείστε τον εαυτό σας για πιθανόν άστοχες επιλογές του παρελθόντος και δείτε τις σαν ευκαιρίες για μάθηση και αυτοεξέλιξη. Κερδίζοντας την εσωτερική μάχη της αυτοεκτίμησης, είναι σαν να κερδίζετε τη μάχη με τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής. Θέλετε να είστε ο νικητής;

Μπορείς να χτίσεις τη αυτοεκτίμηση όταν…

• σταματήσεις να κριτικάρεις αρνητικά τον εαυτό σου για κάθε λάθος ή παράλειψη
• σταματήσεις να σκέφτεσαι συνεχώς το χειρότερο
• επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε καλή προσπάθεια που έκανες
• επιτρέψεις στον εαυτό σου να μην ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους όταν χρειάζεται
• αντιμετωπίσεις με επιείκεια και αγάπη όλα τα αρνητικά σου χαρακτηριστικά
• φροντίζεις συστηματικά το σώμα σου
• συνειδητοποιήσεις ότι σε κάθε περίπτωση που θεωρείς ότι ήσουν «λάθος», «αποτυχημένος/η ή ανεπαρκής, συγχωρήσεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιήσεις ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες σύμφωνα με τις δυνατότητες και την συνειδητότητα που είχες τότε.

www.kalanea.gr

Πόσο καλά ξέρετε τον εαυτό σας;

Πρόσφατα μου ήρθε σε mail η αποτύπωση των συναισθημάτων μιας εκπαιδευόμενης τότε ψυχολόγου η οποία επέλεξε να ακούσει και να μάθει τον εαυτό της μέσα απο την ψυχολογική διαδικασία. Μια ευκαιρία που της δώθηκε μέσα απο τις σπουδές της

Αυτό που θα σας παραθέσω είναι η αποτύπωση των συναισθημάτων της μετά απο μια άσκηση στην οποία πήρε μέρος.

Για όσους εχουν ασχοληθεί λίγο είναι ξεκάθαρο το πόσο δύσκολο είναι να ακούσεις, να αποτυπώσεις και να μάθεις τον εαυτό σου. Για τους υπόλοιπους μην βιαστείτε να γελάσετε ή να το προσπεράσετε. Σκεφτείτε αν εσείς μπορείτε να σας ακούσετε και αν ναι, πόσο καλά και αντικειμενικά;

«Η δεύτερη αυτή συνάντηση φαντάζει σαν θάλασσα σε εμένα.. Ένα τρομακτικό, βαθύ, ατελείωτο μπλε σκούρο φόντο, που βλέποντάς το σου προκαλεί δέος αλλά και απειλή.. Τι μπορεί να κρύβεται εκεί μέσα; Ποιες θα είναι οι συνέπειες του να βουτήξω σε αυτή τη θάλασσα και να δω το περιεχόμενό της; Και μόνο που το λέω, τρομάζω..

Το αξιοσημείωτο για εμένα ήταν ότι όσο περισσότερο με αποθάρρυνε να την εξερευνήσω, τόσο περισσότερο με γοήτευε.. Μέσα στο μήνα που προηγήθηκε, πήρα την απόφαση να έρθω στη συνάντηση και να πειραματιστώ με το γίνω «εθελόντρια-θεραπευόμενη» και ανυπομονούσα για την ανατροφοδότηση που θα έπαιρνα από τον συντονιστή, αλλά κυρίως από τα μέλη της ομάδας. Πώς με βλέπει αυτή η ομάδα; Πόσο θα με βοηθούσε αν της εξέφραζα την ανάγκη μου για συμπαράσταση και βοήθεια; Άδραξα λοιπόν την ευκαιρία του να έχω έναν θεραπευτή που εκτιμώ, αλλά και του να ζητώ βοήθεια από σύσσωμη την ομάδα σε ένα πρόβλημα που φάνταζε ανυπέρβλητο σε εμένα.

Η ανάγκη μου να συμμετάσχω σε μια ενεργή διαδικασία ανάμεσα σε εμένα και τη συντονίστρια έγινε ακόμη πιο επιτακτική από μια άσκηση στην οποία πήρε μέρος μια εκπαιδευόμενη. Το δωμάτιο συσκοτίστηκε με σκοπό να αναπαρασταθεί η αίσθηση κόπωσης, ανημπόριας, μοναξιάς, θυμού και απελπισίας που βίωνε η συμμετέχουσα στην άσκηση, συναισθήματα και καταστάσεις τα οποία η ίδια περιέγραφε ως «σκοτεινό δωμάτιο». Όταν η συντονίστρια έδωσε εντολή να συσκοτιστεί το δωμάτιο, πάγωσα.. Οι καρδιακοί μου παλμοί αυξήθηκαν, η αναπνοή μου κόπηκε.. «Δε μπορεί να είναι αλήθεια», σκέφτηκα, «είναι πολύ βάναυσο αυτό που κάνει τώρα».. Θύμωσα όταν κατάλαβα ότι με αυτή την συσκότιση πυροδοτήθηκε κάτι μέσα μου..

Ειλικρινά δεν άκουσα λέξη από τη συμμετέχουσα.. Άρχισα να βουρκώνω και δυσκολευόμουν να ανασάνω.. Όταν ειδικά ανεφέρθη η λέξη «κούραση», ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα και να αναφωνήσω «Πόσο σε καταλαβαίνω!! Πόσο δίκιο έχεις» (χωρίς βέβαια να την έχω πραγματικά ακούσει..). Ήρθα σε επαφή με μια θάλασσα και η ανάσα μου μου έλεγε ότι ίσως πνίγομαι… Την στιγμή που έδινα ανατροφοδότηση στο άλλο μέλος παραδέχτηκα ότι ταυτίστηκα πάρα πολύ με τα συναισθήματα που εξέφραζε, με φωνή η οποία ήταν σπασμένη και με δάκρυα στα μάτια.. Δέχτηκα με ανακούφιση τη φροντίδα της συντονίστριας και δήλωσα στην ομάδα ότι την επόμενη ημέρα θα ήθελα να εμπλακώ κι εγώ σε διαδικασία.. Ποτέ πριν δεν είχα νιώσει τόσο μεγάλη ανάγκη να αποκαλυφθώ και να ζητήσω καταφανώς βοήθεια..

Πώς είναι άραγε να μιλάς για τους φόβους σου μπροστά σε σχεδόν άγνωστα άτομα και δη εκπαιδευόμενους ψυχοθεραπευτές; Γιατί από τόσο νωρίς να εκτεθώ, να φανώ αδύναμη, απελπισμένη, με υπαρκτά προβλήματα; Γιατί να μην είμαι συγκρατημένη και να μη διατηρηθώ στο «απυρόβλητο»; Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν μεν στο μυαλό, αλλά μια ανάγκη για αυτό-αποκάλυψη, ένας αριβισμός για την εκτόνωση της άσχημης ψυχολογικής μου κατάστασης με μια άξια θαυμασμού θεραπεύτρια και μια συγκαταβατική ομάδα, με οδήγησαν στο να προχωρήσω σε μια τέτοια δοκιμασία.

Νιώθω ενοχές και αμηχανία όταν σκέφτομαι τι έλεγα.. Ο λόγος μου ήταν συγκεχυμένος, πολλές φορές τα μέλη της ομάδας έκαναν διευκρινιστικές ερωτήσεις γιατί ίσως δεν τους έδινα να καταλάβουν τη ροή των γεγονότων και των συναισθημάτων, ένιωσα ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο.. Ακόμη κι εγώ πολλές φορές δεν μπορούσα να βγάλω νόημα από αυτά που εξέφραζα.. (τώρα που γράφω, γελάω συμπονετικά..). Μια θάλασσα, πώς μπορεί να μπει σε λογική σειρά μια θάλασσα;;  Ήμουν χαμένη ανάμεσα σε έννοιες όπως φθορά, μοναξιά, αδιέξοδο, και πνιγόμουν γιατί δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ..

Προς μεγάλη μου ανακούφιση όμως η ομάδα με ενθάρρυνε με τα σχόλια της, υπήρχαν άτομα τα οποία είχαν βιώσει τέτοια συναισθήματα, κάποιοι μου έδωσαν ερμηνείες αποδίδοντας το π.χ. στην ηλικιακή φάση (με βοήθησε πολύ αυτό), άλλοι δήλωσαν αδιάφοροι, και οι συντονιστές ήταν πολύ στοργικοί.. Συνονθύλευμα αλληλεπιδράσεων και ανατροφοδοτήσεων.. Το σπουδαίο για εμένα ήταν ότι μου δόθηκε χώρος να εκφράσω κάποια πράγματα που με απασχολούσαν και ένιωσα να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό και φροντίδα..

Η γενικότερη αίσθησή μου για την ομάδα αυτό το διήμερο ήταν ότι βρισκόμασταν ένα βήμα πριν να βουτήξουμε στη θάλασσα, πριν να δούμε τι χρώμα έχει το φόντο μας.. Το ένιωθα κάθε στιγμή, ένιωθα μια αδιάκοπη προσπάθεια να κρατηθούμε στην επιφάνεια για να μην πέσουμε μέσα.. Είναι ευκταίο να φτάσεις στην επίγνωση, αλλά νιώθω ότι ίσως ακόμα είναι πολύ νωρίς.. Μακάρι κάποια στιγμή να το ζήσω αυτό και να το μοιραστώ με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας..

Κλείνοντας, θα ήθελα να γράψω μια ανάγκη/επιθυμία που αναδύεται αυτή τη στιγμή, να δω πως φαντάζει όταν βρίσκεται πάνω στο χαρτί, να την διαβάσω πολλές φορές και να την νιώσω:

 

Θέλω να αγαπήσω τη θάλασσα μου και κάθε τι που βρίσκεται μέσα της! Θέλω να πάρω στοργικά στα χέρια μου και το πιο μικρό και φοβισμένο κομματάκι της.. Έχω ανάγκη να φροντίσω τη θάλασσά μου γιατί είναι ό, τι πιο πολύτιμο έχω.. (κλαίω και χαμογελάω ταυτόχρονα)..»

 

 

 

«Πηγή: Προσωπικές Σημειώσεις Χρύσας Σαρρή, Ψυχολόγου MSc.,2008»

Δεν θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε ένα όριο στην ανθρώπινη βλακεία;

Η ανθρώπινη βλακεία είναι τελικά κάτι εκπληκτικό. Κάτι μοναδικό. Και το πιο ενδιαφέρον είναι οτι δεν σταματάει ποτέ να σε ξαφνιάζει!

Απορώ πραγματικά πώς ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο ανόητος ή τόσο κουφός ή τόσο μόνος ώστε να μην σκέφτεται, ακούει, ή έστω να έχει κάποιον κοντά του ώστε να του χτυπήσει τα καμπανάκια!

Θα μου πείτε: «οτι όταν είσαι ανάμεσα σε όμοιους δύσκολα κάποιος θα γυρίσει να σου πει «εχεις άδικο για δες το και έτσι» » όλοι σπεύδουν να συμφωνήσουν μαζί σου, να σε κάνουν να νιώσεις μοναδικός, βασιλιάς στο βασίλειο της βλακείας έστω και αν η βασιλεία αυτή είναι προσωρινή.

Είναι πραγματικά κρίμα γιατί η μοναξιά στο τέλος είναι αναπόφευκτη και δυστυχώς λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν το βλέπουν. Απορώ, απορώ απορώ!

Εγώ έχω κινδυνέψει να χάσω φίλους καρδιάς με το να τους πω την αλήθεια και θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που μπορώ να χρησιμοποιώ τον όρο «φίλοι καρδιάς» και όμως το έκανα.

Επειδή δεν θα ήθελα να εκθέσω πρόσωπα και καταστάσεις δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε γεγονότα ώστε να καταλάβετε επακριβώς το τι εχει γινει. Δεν εχει άλλωστε και μεγάλη σημασια. Οχι δεν ειναι γκομενικό το θέμα χα χα χα.

Είναι απο αυτές τις χαζοκαταστασεις που λιγο πολύ ο καθενας μας εχει να διηγηθει. Και αυτο το κειμενο δεν βγαζει ουτε κακια, ουτε στεναχωρια, ουτε θλιψη ουτε τιποτα παρεμφερη. Ισα ισα που νιωθω ανακουφιση γιατι πιστεύω οτι οσο τον δυνατον λιγοτερες μπερδεμενες καταστασεις τοσο το καλυτερο. Αλλα δεν μπορω να μην απορω!

Πώς ενας ανθρωπος μπορει:

• να ειναι τοσο κοντοφθαλμος;
• να είναι τοσο εγωιστής;
• να εχει την ψευδαίσθηση οτι αισθανεται ασφαλής και δικαιος μεσα στον μικρόκοσμό του χωρίς να κάνει τον κόπο να ανοιξει ενα παραθυρο στον πραγματικο κοσμο και να δει απο περιεργεια τι γινεται;
• ενω του λες μαυρο να επιμενει οτι ειναι ασπρο;

Πώς οι άνθρωποι βγάζουν τόσο εύκολα «αγάπη» και «λατρείες» και μεγάλα και βαρυσήμαντα λόγια για τον οποιοδήποτε και πόσο γρήγορα αυτά ξεφουσκώνουν;

Πόση «αμνησία» υπάρχει τελικά στον κόσμο;

Πόσος κομπλεξισμός, ζήλια, και κακία, καχυποψία;

Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να είναι άνετος στην ζωή του όταν μέσα του υπάρχουν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα;

Πώς ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει ότι ότι έσπειρε θα λάβει;

Τι να πω; Εντυπωσιάζομαι με την αρνητική έννοια! Χαίρομαι που δεν ανήκω σε αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν μπορούν όλοι να απολαμβάνουν την ειλικρίνειά / φιλία / αγάπη και το βασικότερο την εκτίμησή σου. Αυτά είναι έννοιες που ξεχωρίζουν και πρέπει να δίνονται σε ανθρώπους που πραγματικά έχουν αποδείξει οτι το αξίζουν! Ευτυχώς που οι άνθρωποι αυτοί έρχονται και μου το επιβεβαιώνουν ώστε να συνεχίσω να το πιστεύω.

Πόσο ανακουφιστικό είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου! Πόσο σπουδαίο είναι να περιβάλεσαι απο «μονοπρόσωπους» ανθρώπους. Ποιός κάθεται τώρα να ψάξει πιο πρόσωπο έρχεται κάθε φορά στην επιφάνεια; χιχιχι «Μονοπρόσωποι» και πάλι «μονοπρόσωποι»

Οι μίζεροι άνθρωποι είναι πάντα μίζεροι και αισθάνονται καλά μόνο όταν μεταδώσουν την μιζέρια τους σε άλλους. Το πιστεύω ακράδαντα! Μην το ξεχνάτε ποτέ και όσο και αν σας πιάνουν τα φιλικά σας συναισθήματα την ώρα που την εξιστορούν και θέλετε να προσφέρετε αγάπη και ελπίδα μην το κάνετε. Δεν σας ακούνε καν! Εγώ παρασύρομαι και το θυμάμαι κατόπιν εορτής. Θέλω λίγη δουλειά ακόμη 🙂 ) Θα το διαπιστώσετε στην πορεία οτι ισχύει και αυτό για όλες αυτές τις κατηγορίες…

Κρίμα! Εύχομαι πραγματικά να είναι όλοι οι άνθρωποι καλά σωματικά και ψυχολογικά. Δεν έχω ευχηθεί το κακό κανενός. Μακάρι να αποδειχθώ λάθος. Με χαρά θα παραδεχθώ το λάθος μου. Αν και δεν το νομίζω…. Κάποιες καταστάσεις είναι προδιαγεγραμμένες….

Δυστυχώς… 😦

Αφήστε τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις πίσω σας και δείτε τα πράγματα αλλιώς γιατί ευτυχώς Μπορούμε και αλλιώς!

20 ενδείξεις ευτυχισμένων ανθρώπων

Εχουμε πει και εχουμε ξαναπει οτι είναι σημαντικό για την ψυχολογία και την υγεία μας να είμαστε χαλαροί και όσο μπορουμε ευτυχισμένοι. Η κρίση όμως προσπαθεί με μεγάλα επιχειρήματα να μας χαλάσει την προσπάθεια αυτή. Είναι ενας αγώνας δύσκολος αλλά πολύ σημαντικός. Σε καμία περίπτωση  κάποιος που γελάει, χαμογελάει, προσπαθεί να δει τα πραγματα αλλιώς δεν σημαίνει οτι δε νιώθει πόνο, θλίψη ή λύπη – ή ότι είναι στον κόσμο του. Απλά προσπαθεί να μην αφήσει αυτά τα συναισθήματα να κατακλύσουν την ζωή τους.

Πώς το καταφέρνουν; Έρευνες αποκαλύπτουν 20 κυρίαρχα γνωρίσματα των ευτυχισμένων ανθρώπων:

1. Εκτιμούν τη ζωή
Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί. Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής. Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο – προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.

2. Διαλέγουν τους φίλους τους σοφά
Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους. Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Φίλους που τους αγαπούν και τους αποδέχονται γι’ αυτό που είναι και που είναι εκεί όταν χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας.

3. Είναι ανεκτικοί
Αποδέχονται και σέβονται τους άλλους γι’ αυτό που είναι και για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Προσεγγίζουν τους συνανθρώπους τους με καλοσύνη και γενναιοδωρία. Βοηθούν όταν μπορούν, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλον.

4. Μαθαίνουν συνεχώς
Ενημερώνονται για ότι έχει να κάνει με την καριέρα και τα ενδιαφέροντά τους και δοκιμάζουν συνεχώς νέα, και πολλές φορές τολμηρά, εγχειρήματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους.

5. Εστιάζουν στην λύση, όχι στο πρόβλημα
Αντί να .βουλιάξουν στην αυτολύπηση, με το που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, καταπιάνονται με το να βρουν λύση. Δεν αφήνουν τις αντιξοότητες να επηρεάζουν την διάθεσή τους και εστιάζουν στην καλή πλευρά των όποιων προβλημάτων –  βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μία ευκαιρία να κάνουν μία αλλαγή προς το καλύτερο. Άλλωστε, ουδέν κακόν αμιγές καλού!

6. Κάνουν τη δουλειά που αγαπούν
Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι ως και 80% των ανθρώπων δεν αγαπούν την δουλειά τους – με τέτοιο ποσοστό, δεν είναι έκπληξη που υπάρχουν τόσοι δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο! Η πραγματικότητα είναι ότι περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας δουλεύοντας, επομένως είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε μια δουλειά που μας αρέσει, όπως επίσης και να βρίσκουμε χρόνο για τα άλλα ενδιαφέροντά μας και τις ασχολίες που μας ευχαριστούν.

7. Απολαμβάνουν τη ζωή
Ξέρουν να ζουν στο παρόν και να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής: ένα ηλιοβασίλεμα, μία βόλτα στη φύση, την παρέα ενός αγαπημένου προσώπου, μια μέρα κοντά στη θάλασσα, την μυρωδιά των λουλουδιών. Δεν μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν, ούτε ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον.

8. Γελούν συχνά
Δεν παίρνουν τον εαυτό τους ή τη ζωή .πολύ σοβαρά! Αντιμετωπίζουν με χιούμορ τις καταστάσεις, ακόμα και τα προβλήματα, και δεν διστάζουν να γελάσουν με τον εαυτό τους. Στο κάτω κάτω, ουδείς τέλειος! Προσπαθούν, όταν βέβαια το επιτρέπουν οι περιστάσεις, να βλέπουν την αστεία πλευρά των πραγμάτων και με το χιούμορ τους να .ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα.

9. Ξέρουν να συγχωρούν
Η κακία και το μίσος πληγώνουν, πρωτίστως, .εμάς τους ίδιους. Η συγχώρεση προσφέρει γαλήνη και ηρεμία. Και βέβαια, εκτός από το να συγχωρούμε τον διπλανό μας, πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε και τον εαυτό μας για τα λάθη ή τις παραλείψεις του.

10. Αισθάνονται ευγνωμοσύνη
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία όσων έχουν, αισθάνονται ευγνωμοσύνη γι’ αυτά και την εκφράζουν. Ακόμα και για τα πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα: για την υγεία τους, το σπίτι, τη δουλειά τους, την οικογένεια τους και τους φίλους τους.

11. Επενδύουν στις σχέσεις
Καλλιεργούν και προστατεύουν τις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους τους, αφιερώνοντας τον απαραίτητο χρόνο και ενδιαφέρον. Είναι υποστηρικτικοί με τους άλλους, δείχνουν κατανόηση και αγάπη και κρατούν τις υποσχέσεις τους.

12. Είναι ειλικρινείς
Η ειλικρίνεια .απλοποιεί τη ζωή! Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους και βασίζουν τις πράξεις και τις αποφάσεις τους στην εντιμότητα.

13. Ασχολούνται με το εαυτό τους, όχι με τους άλλους
Εστιάζουν στο να φτιάξουν τη δική τους ζωή όπως την θέλουν και στη φροντίδα του εαυτού τους και των αγαπημένων τους προσώπων. Δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι, δεν κρίνουν και δεν καταπιάνονται με κουτσομπολιά και δολοπλοκίες. Αποδέχονται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως θέλει – όπως και οι ίδιοι άλλωστε!

14. Είναι αισιόδοξοι
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι βλέπουν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο.  Εστιάζουν στην θετική πλευρά κάθε κατάστασης – υπάρχει, ακόμα και αν ορισμένες φορές είναι, αρχικά, αδύνατον να την εντοπίσουμε. Διώχνουν συνειδητά τις αρνητικές σκέψεις και τις αντικαθιστούν με θετικές. Αποδέχονται ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, τον οποίο μπορεί βέβαια ποτέ να μην μάθουν.

15. Αγαπούν άνευ όρων
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δέχονται τους άλλους γι’ αυτό που είναι και δεν βάζουν όρια ή προϋποθέσεις για την αγάπη τους.  Ακόμα και όταν δεν συμφωνούν ή δυσαρεστούνται από τις πράξεις των αγαπημένων τους, δεν παύουν να τους αγαπούν.

16. Είναι επίμονοι
Δεν το βάζουν κάτω. Αντιμετωπίζουν την κάθε δυσκολία ως ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στον στόχο τους. Δεν σταματούν να προσπαθούν ποτέ, εστιάζουν στις επιθυμίες τους και τις διεκδικούν.

17. Προλαμβάνουν τις καταστάσεις που μπορούν να ελέγξουν
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν χάνουν χρόνο προσπαθώντας να αλλάξουν καταστάσεις που είναι εκτός του ελέγχου τους και αποδέχονται αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν. Γι’ αυτά όμως που μπορούν, φροντίζουν να προλαμβάνουν τις καταστάσεις και να παίρνουν τον έλεγχο, προκειμένου να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Δεν περιμένουν να τους προλάβουν οι εξελίξεις.

18. Φροντίζουν τον εαυτό τους
Φροντίζουν την υγεία τους, το σώμα και το πνεύμα τους. Προσέχουν τη διατροφή τους, ασκούνται, ξεκουράζονται, κάνουν προληπτικούς ελέγχους την υγεία τους και κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση.  Αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους και στα ενδιαφέροντα τους.

19. Έχουν αυτοπεποίθηση
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αποδέχονται τον εαυτό τους για αυτό που είναι  – δεν προσπαθούν να προσποιηθούν κάτι διαφορετικό. Γνωρίζουν τον εαυτό τους, τις επιθυμίες τους, τα πιστεύω και τα θέλω τους, τα όρια και τις αδυναμίες τους.  Αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους και τις επιλογές τους και δεν διαμορφώνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ευχαριστούν τους γύρω τους.

20. Είναι υπεύθυνοι
Πάνω από όλα, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι 100% υπεύθυνοι για τη ζωή τους. Αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη διάθεσή τους, τη νοοτροπία τους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις πράξεις και τα λόγια τους. Παραδέχονται τα λάθη τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη εξίσου για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους.
Σας φαίνονται .απλοϊκά και προφανή; Ίσως στη θεωρία – δοκιμάστε, όμως, να τα εφαρμόσετε στη ζωή σας και .θα αναθεωρήσετε! Σε κάθε περίπτωση, η ευτυχία είναι απόφαση. Το πρώτο βήμα είναι να αναλάβουμε την ευθύνη για την ευτυχία μας και να σχεδιάσουμε την κατάκτησή της!

 

Πηγή: Global One TV και Yahoo

Μετάφραση – Επιμέλεια: Όλγα Ψωμιάδη

Βιβλιοφαγεία :)

Αυτές τις μέρες όπως σας έχω πει δεν έχω πολύ διάθεση για υπολογιστή. Και για την κουζίνα τώρα που το ξανασκέφτομαι αλλά και για άλλα απλά και καθημερινά.

Κάνω τις δουλειές του σπιτιού (όπου και αυτές έχω αρχίσει να τις βαριέμαι) και το μόνο που θέλω είναι να μπορούσα να έχω μια ξαπλώστρα σε σκιερό μέρος μέσα στην θάλασσα και να διαβάζω βιβλία, να κολυμπάω, να κοιμάμαι και να μασουλάω τραγανιστά αγγουράκια και καροτάκια που κάποιος άλλος όμως θα έχει καθαρίσει για μένα 🙂

Αχ τί να κάνω; Αφού έτσι νιώθω;

Το καλό της υπόθεσης αυτής είναι το διάβασμα. Θα ζητήσω συγνώμη από τον αγαπητό μου υπολογιστή αλλά και εκείνος έπαιξε τον ρόλο του στην απομάκρυνσή μου από το διάβασμα σχεδόν δυο χρόνια τώρα. Όχι δεν σταμάτησα να διαβάζω αλλά το μείωσα αρκετά μιας και εδώ μέσα χανόμουν με τις βραδυνές ώρες.

Λίγο η βαρεμάρα, λίγο ο καιρός που ανοίγει και πρέπει να μαζέψεις και λίγο ήλιο, λίγο η μικρή που θέλει περισσότερο να κάνει ποδήλατο, να βγει και να τρέξει, να τσιρίξει και να ζωγραφίσει υπό το φως του ηλίου και όχι μέσα στους 4 τοίχους, το βιβλίο ξανά ήρθε στα χέρια μου πιο εντατικά 🙂

4-5 τίτλους τον έναν πίσω από τον άλλον έχω διαβάσει αυτό το διάστημα και πολύ το χαίρομαι. Είχα τόσο καιρό να το κάνω.

Το βιβλίο με συντροφεύει παντού. Στην αναμονή ενός γιατρού, στην θάλασσα, με τον καφέ μου, ενώ περιμένω μια φίλη, μέχρι να γίνει το φαγητό, ακόμα και μέχρι να στεγνώσει (εντάξει και αρκετά παραπάνω χι χι χι ) το πάτωμα 🙂

Υπάρχουν ακόμα εκείνες τις φορές που ενώ βρίσκομαι έξω, θα ήθελα να έχω τον υπολογιστή μπροστά μου για να αποτυπώσω τις εμπνεύσεις που έχω εκείνες τις στιγμές δυστυχώς ή ευτυχώς όμως δεν είναι φορητός και έτσι αρκούμαι στο βιβλίο.

Ευκαιρία είναι να εμπλουτιστεί και το λογοτεχνικό μου blogaki «Συντροφιά με ένα βιβλίο»  και να γεμίσει το μυαλό μου και η ψυχή μου όμορφα ταξίδια όπως μόνο ένα βιβλίο ξέρει να προσφέρει

Καλο ταξίδι…:( Δημήτρη

Χθες το βραδυ με το που έκλεισα τον υπολογιστή έλαβα ενα μυνημα. Η ώρα και ο αποστολέας με ανησυχησε γιατι μονο για καλο δεν θα μπορουσε να ήταν. Εμεινα να διαβαζω το μυνημα με αδειο μυαλο για λιγα δευτερολεπτα, πριν οι σκεψεις κατακλυσουν το μυαλο μου και τα συναισθηματα την καρδια μου. Ενας πολυ αγαπητος ανθρωπος εφυγε απο την ζωή. Αμεσως ειδοποιήσα με την σειρα μου οσους επρεπε και το μονο ευκολο ηταν να αισθανθεις αυτη την παγωμαρα που συνοδευει μια τετοια ειδηση.

Γραφω αυτο το κειμενο για να προσπαθησω να εκφρασω οσα νιωθω. Γραφω αυτο το κειμενο για να αποδωσω ενα μικρο «φορο τιμής». Γραφω αυτο το κειμενο για να μπορεσω να πω όσα δεν μπορεσα στην οικογενεια του. Δεν ξερω γιατι γραφω αυτο το κειμενο…. απλα νιωθω την αναγκη να το κανω.

Το μυαλο μου μπερδευει ατομα και συναισθηματα. Για τον ιδιο, την γυναικα του, τα παιδια του, την μητερα του…. Μονο να φανταστεις μπορεις πώς αισθάνονται. Τί να φανταστεις δηλαδη…

Οι σκεψεις πολλές, τα συναισθηματα βαρια και ομως δεν μπορουν να γινουν λογια! Οτι και να επιλεξεις ειναι τοσο λιγο και τοσο φτωχο. Μονο μια αγκαλια…και ενα βλεμμα συμπαραστασης.

Στο τελευταιο του ταξιδι κοσμος πολύς. Απο κοντα. Απο μακρυά. Ολοι ήρθαν να χαιρετήσουν εναν ιδιαιτερα αγαπητο ανθρωπο που δεν ειχε κανεις να πει μια κακια κουβεντα για το προσωπο του. Ενας οικογενειαρχης . Ενας συντροφος που η αγαπη που τους δενει με την γυναικα του ειναι σημειο αναφορας για ολα τα ζευγαρια. Ενας πατερας. Ενας μοναχογιος. Ενας ευγενικος, γλυκυτατος ανθρωπος!

Ολα γινονται για καποιο λογο. Ο Θεος γνωριζει καλυτερα ποτε ειναι η πιο σωστη στιγμή για να παρει κοντα του καποιον. Δυστυχως ή ευτυχώς όμως το ανθρωπινο μυαλο δεν ειναι σε θεση να το δει αυτο. Να το καταλαβει και να το κατανοήσει.

Ευχομαι οι ανθρωποι που φευγουν να ειναι σε θεση να προστατευουν εκεινους που μενουν. Να γινονται οι φυλακες αγγελοι τους. Γιατι ο ανθρωπος αυτος εχει 5 σημαντικοτατους ανθρωπους να προσεχει.

Οσο σκεφτομαι την σημερινή ημέρα δακρυα πλυμμηριζουν τα ματια μου. Γραφω και ξαναγραφω πραγματα που τα σβηνω γιατι δεν μου φαινονται σωστα. Δεν ξερω. Ξερω μονο οτι σημερα ραγισαν και οι πετρες απο το σπαραγμο της μητερας του. Τα δακρυα ετρεχαν βροχη πισω απο τα γυαλια ηλιου του κοσμου. Τα στοματα σφιγμενα. Οι λυγμοι βουβοί. Η μονη ευχη που βγαινει ειναι «κουραγιο «. Μια κοινοτυπη ευχή που κρυβει ομως τοση αληθεια. Γιατι ειναι το μονο που μπορεις να κανεις.

Μπορει το περασμα του απο την ζωή να ηταν συντομο και να ειχε πολλά ακομα να δει, να δωσει και να χαρει ειχε ομως την ευλογια να δημιουργησει 3 σπουδαια παιδια, μια ενωμενη οικογενεια, να ζησει μια αγαπη δυνατη, να αγαπησει και να αγαπηθεί. Να αφησει ενα σημαντικο αποτυπωμα πισω του και ανθρωπους που θα τον κανουν περήφανο απο εκει που βρισκεται για αυτους. Οσοι τον γνωριζαν ειχαν εναν καλο λογο να πουν και ειμαι σιγουρη οτι τα λογια και οι προσευχες αυτες του κοσμου θα τον συντροφευουν στο ταξιδι του αυτο.

Αυτες τις μερες αναψτε και ενα κερακι για εκεινον. Και ας μην τον γνωριζετε. Πειτε μια προσευχη. Να ειναι καλα εκει που ειναι και να ξεκουραστει. Να νιωθει απελευθερωμενος απο οτι τον ταλαιπωρουσε τον τελευταιο καιρο. Να μπορει να προσεχει τους δικους του ανθρωπους.

Θα σε σκεφτομαστε με αγαπη για παντα…

Καλο ταξίδι απο ολους μας…